Fotografie są czarno-białe. Można na nich zobaczyć lodowe pola, góry i kratery o średnicy kilku, kilkunastu kilometrów. Widać je z dokładnością do 80 m. W warunkach ziemskich to nic wielkiego, ale Pluton jest małą, odległą planetą karłowatą.
NAUKA w portalu PolskieRadio.pl>>>
Zdjęcia zrobiono z odległości ponad 200 tys. km od powierzchni Plutona.
Źródło: CNN Newsource/x-news
Pluton został odkryty 18 lutego 1930 roku przez amerykańskiego astronoma, Clyde’a Tombaugha, pracującego w Lowell Observatory w Arizonie. Obiekt został przez niego zauważony na zdjęciach zrobionych między 23 a 29 stycznia tegoż roku.
Obiekt nazwano od rzymskiego boga Plutona, a oznaczono go symbolem stworzonym z liter P i L na cześć Percivala Lowella, który wyznaczył jego dwa możliwe położenia, obserwując ruch Neptuna.
Pomysłodawczynią nazwy była mieszkająca w Oksfordzie, 11-letnia Venetia Burney. Swoją propozycję nazwy tłumaczyła tym, że skoro znajduje się on bardzo daleko i panuje tam bardzo duży mróz, to niech przyjmie imię od rzymskiego boga zaświatów - Plutona.
Oficjalnie nazwa została zaakceptowana i ogłoszona 1 maja 1930 roku.
Od odkrycia do 2006 roku Pluton oficjalnie był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego.
24 sierpnia 2006 roku decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej Pluton został zdegradowany do statusu planety karłowatej. Jednocześnie Unia podjęła decyzję o uznaniu Plutona za prototyp plutoidów, nowej kategorii obiektów transneptunowych. Decyzja wzbudziła wiele kontrowersji.
Dwa tygodnie później Minor Planet Center na Harvardzie, które kataloguje małe ciała Układu Słonecznego, nadało Plutonowi numer 134340 w katalogu planetoid, ignorując głosy, aby uhonorować byłą planetę okrągłym numerem (200000 lub 0).
IAR, Wikipedia, kk
