Historia

Ofelia była kuzynką Szekspira

Ostatnia aktualizacja: 08.06.2011 15:13
Oksfordzki historyk Stephen Gunn w dokumentach z drugiej połowy XVI wieku trafił na opis wydarzeń, które mogły być podstawą do stworzenia przez Williama Szekspira postaci hamletowskiej Ofelii.

Stephen Gunn odnalazł sporządzony po łacinie raport koronera z 16 czerwca 1569 roku. Dokument opisuje śmierć małej dziewczynki, która, zbierając nagietki przy stawie koło młyna nieopodal Stratford-upon-Avon, wpadła do wody i utonęła. Dodjamy, że Stratford-upon-Avon to rodzinne miasto Szekspira.

2,5-letnia dziewczynka nazywała się Jane Shaxpere (jedna z wersji angielskiej pisowni nazwiska Szekspir) i była najprawdopodobniej kuzynką Szekspira, który miał wtedy około 5 lat.

Koroner stwierdził, że był to nieszczęśliwy wypadek, co było o tyle istotne, że pozwalało na pochówek dziewczynki w chrześcijańskim obrządku. W przypadku stwierdzonego samobójstwa takiej możliwości nie było. Swoją drogą trudno posądzać 2,5-letnie dziecko o targnięcie się na własna życie, ale przepisy są przepisami – tak było również w Anglii Tudorów.

- Między Jane a postacią Ofelii istnieje intrygujące podobieństwo - twierdzi oksfordzki naukowiec. W "Hamlecie" córka Poloniusza, szambelana na dworze króla Danii, zginęła przez utonięcie zbierając kwiatki. Ale jest również pewna istotna różnica - Ofelia postradała zmysły.

Dr Gunn dokonał odkrycia pracując nad projektem badawczym mającym na celu analizę dokumentów koronerskich z XVI wieku - Prawdopodobnie Szekspir wiedział o tragedii małej dziewczynki i mógł o niej myśleć opisując okoliczności utopienia się Ofelii w "Hamlecie" - sądzi oksfordzka anglistka Emma Smith cytowana przez BBC. - Ofelia może być postacią łączącą nie tylko klasyczne i renesansowe wątki dramatyczne, ale także konkretne wydarzenia, które wstrząsnęły lokalną społecznością.

Szekspir napisał "Hamleta" w 1599 lub 1601 roku. Jest to jeden z jego najważniejszych utworów, zaś postać Ofelii wielokrotnie inspirowała później poetów i malarzy, zwłaszcza prerafaelitów.

W trakcie badań XVI-wiecznych angielskich dokumentów ustalono, że najbardziej rozpowszechnioną formą przypadkowej śmierci były w ówczesnej Anglii wypadki przy strzelaniu z łuków.

Instytucja koronera pojawiła się w Anglii w XII wieku. Jego zadaniem było od początku badanie przypadków nienaturalnej śmierci. Obecnie koronerami mogą być wyłącznie lekarze lub prawnicy.