Historia

Teatr Wieki w Warszawie - dzieło życia Antonia Corazziego

Ostatnia aktualizacja: 24.02.2013 06:00
Włoch uważał się za specjalistę w budowaniu teatrów. Zaprojektował teatr dla Aleksandrii w Egipcie, narysował piękny projekt dla teatru w Kopenhadze. Jednak to nasz teatr uważa się za perłę w jego dorobku.
Audio
  • Teatr Wielki w Warszawie - archiwalna audycja z 2002 roku
Teatr Wielki, foto: PAPPaweł Kula
Teatr Wielki, foto: PAP/Paweł Kula

24 lutego 1833 roku zainaugurowano działalność Teatru Wielkiego w Warszawie, zaprojektowanego przez architekta Antonia Corazziego.
Corazzi w Warszawie
Po kongresie wiedeńskim Warszawa miała urosnąć do roli stolicy Królestwa Polskiego. Chciano uczynić z niej centrum informacyjne i nowoczesną metropolię. Zaproszony przez ministra stanu Stanisława Staszica Antonio Corazzi szybko stał się głównym budowniczym miasta.
Do momentu wybuchu powstania listopadowego zrealizował on co najmniej kilka świetnych budynków użyteczności publicznej. Zaczął od Towarzystwa Dobroczynności na Krakowskim Przedmieściu, przez wspaniały Pałac Staszica, który ugruntował jego pozycję, uregulowanie placu Bankowego, aż po gmach Teatru Wielkiego.
Najwspanialsze osiągnięcie architekta
Projektując Teatr Wielki Corazzi zdecydował się na rozwiązanie architektoniczne niezwykłe i dziś chyba nawet niemożliwe. Zaadaptował on bowiem w całości istniejący już budynek domu Pod Kolumnami i włączył go do bryły powstającego teatru jako jego lewe skrzydło pomiędzy ulicą Moliera i Senatorską. Drugie, prawe skrzydło pomiędzy ulicą Wierzbową a Senatorską zaprojektował jako zwierciadlane odbicie domu Pod Kolumnami. Oba te skrzydła połączył niezwykle harmonijnie skomponowanym centralnym członem elewacji, gdzie w sposób niezwykle udany pomieszał trzy porządki architektoniczne: joński, dorycki i koryncki. Tak powstała elewacja jedyna w swoim rodzaju, szeroka na 169 metrów, tworzy całą południową pierzeję placu Teatralnego, który właściwie do II wojny światowej był centrum kulturalnym Warszawy.
Burzliwe lata budowy
Teatr powstawał w latach w latach 1825–1833. Na jakiś czas prace przy jego budowie przerwał wybuch powstania listopadowego. Na początku teatr służył jako koszary wojskowe, potem jako lazaret, a już po upadku powstania listopadowego, nowo mianowany namiestnik władz cesarskich szukał możliwości przekształcenia teatru na cerkiew. Odstąpiono jednak od tego pomysłu i dokończono budowę teatru, ale znacznie ograniczając jego objętość i wystrój zarówno malarski, jak i rzeźbiarski.
Otwarcie teatru miało miejsce 24 lutego 1833 roku. Trzy lata później na zapleczu prawego skrzydła wybudowano drugi teatr pod nazwą Rozmaitości, przechodził on różne koleje losu i w efekcie powstała tam scena dramatyczna, która do dziś działa jako Teatr Narodowy.
Nazwa Teatr Wielki nawiązywała do historycznej nazwy teatru w Łazienkach w Starej Pomarańczarni. Weszła ona na stałe do podręczników historii architektury i historii teatru, jest znana w Europie i na świecie.
Została tylko elewacja
W 1939 roku teatr był bombardowany i ostrzeliwany przez artylerię niemiecką. Zniszczenia były duże, ale jeszcze była szansa odbudowy gmachu w tym kształcie. Niestety po powstaniu warszawskim w 1944 roku teatr został doszczętne wyburzony przez specjalne komando, które podkładało ładunki wybuchowe i wysadzało kolejne elementy gmachu. Elewacja od strony placu Teatralnego również miała zostać wysadzona, otwory pod ładunki wybuchowe były już wywiercone. Hitlerowcy nie zdążyli  tego dokonać.
Nowe oblicze gmachu
Odbudowa po zniszczeniach, którym teatr uległ w czasie II wojny światowej, bardzo zmieniła wygląd budynku. Elewacja, choć bardzo zniszczona, dała się jeszcze odtworzyć, w przeciwieństwie do wnętrz, które nie nadawały się do żadnej rekonstrukcji. Teatr został rozbudowany. O ile w 1939 roku gmach teatru miał około 146 tysięcy m³, to po odbudowie urósł do prawie 500 tysięcy, a powierzchnia zabudowy wzrosła ponad dwukrotnie. Obecnie wynosi ponad 2 ha.
W 2002 roku, z inicjatywy ówczesnego dyrektora naczelnego Teatru Wielkiego Waldemara Dąbrowskiego, zrealizowano pierwotny zamysł Antonia Corazziego i na fasadzie Teatru Wielkiego umieszczono rzeźbę przedstawiającą Apollina.
mk

Czytaj także

Projektowanie przyszłości

Ostatnia aktualizacja: 13.02.2012 08:53
O książce "Coś które nadchodzi. Architektura XXI wieku" oraz o tym, co we wrocławskich teatrach (niekoniecznie na ich scenach).
rozwiń zwiń
Czytaj także

Hagia Sofia – pierwszy kościół chrześcijańskiego Wschodu

Ostatnia aktualizacja: 23.02.2013 07:00
Jeśli ktoś wejdzie do wnętrza Hagii Sofii to zrozumie, jak wspaniałe było to osiągnięcie i nie zdziwi się słowom cesarza Justyniana, który podczas konsekracji kościoła w 537 roku wykrzyknął: ”Salomonie przewyższyłem Ciebie!”.
rozwiń zwiń