8 listopada 1793 otwarto muzeum w paryskim Luwrze.
Dzieje Luwru sięgają średniowiecza
W średniowieczu był to zameczek myśliwski w sezonie odwiedzany przez łowców wilków. Potem powstał tu zamek obronny, przebudowany w XIV wieku w rezydencję mieszkalną przez króla Karola V.
Najważniejszą rolę w dziejach Luwru odegrał król Franciszek I, ponieważ to on zamieścił tu bezcenne zbiory mistrzów włoskiego renesansu, m.in. Rafaela, Tycjana i Leonarda da Vinci.
Ten ostatni był gościem króla Franciszka I. Władca kupił od niego obraz "Mona Liza". Portret do dziś jest bezcennym dziełem sztuki i do Luwru przyciąga rzesze turystów, znawców i wielbicieli malarstwa.
Posłuchaj, jakie skarby francuskich królów i królowych zgromadzone są w Luwrze.
W połowie XVIII wieku oddano część Luwru do użytku publicznego i urządzano pierwsze publiczne pokazy części zbiorów. Od tego czasu zaczęto też planowo gromadzić najwybitniejsze dzieła sztuki europejskiej.
Po rewolucji w 1793 roku zbiory królewskie stały się własnością ogółu i zostały wzbogacone dziełami zabranymi Kościołowi i arystokracji.
W kolejnych dziesięcioleciach cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte ściągnął z całego świata blisko 5 tysięcy dzieł, które przywiózł jako łupy wojenne. Po Kongresie Wiedeńskim, który przypieczętował koniec wojen napoleońskich, większość zagrabionych dzieł powróciła na swoje miejsce. Był wśród nich także "Sąd ostateczny” Hansa Memlinga z gdańskiej katedry.
Posłuchaj, co mówi legenda o strażniku dzieł w Luwrze - Dominique Vivant Denon, dlaczego Napoleon mianował go dyrektorem Luwru.
Dowiedz się, kiedy i kto postanowił spalić Luwr i co wspólnego z tą sprawą miał Polak Florian Trawiński.
Kiedy w Europie upadły monarchie, rolę mecenasów sztuki zaczęli pełnić francuscy miłośnicy malarstwa i rzeźby, wywodzący się ze sfer mieszczaństwa. Wtedy też do Luwru trafiły najpiękniejsze obrazy impresjonistów, kiedyś wyśmiane, a teraz najcenniejsze. Ten dział do dziś uchodzi za najbardziej wartościową kolekcję.
Największe muzeum świata
Muzeum przerasta powierzchnią Watykan. Ma 198 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni. Zgromadzono w nim ponad 380 tysięcy dzieł sztuki, z których prezentowane jest około 35 tysięcy. Zbiory podzielono na osiem działów. Są dzieła sztuki greckiej i rzymskiej. Wśród arcydzieł jest rzeźba Wenus z Milo i Nike z Samotraki. Jest dział z wykopaliskami z Mezopotamii, skarbami sztuki Wschodu. Tu wszyscy szukają Kodeksu Hammurabiego, który jest najcenniejszym zabytkiem historii prawa babilońskiego i uważany jest za najcenniejszy zabytek Luwru. Zgromadzono też skarby straożytnego Egiptu. Tu znajduje się m.in. Wielki Sfinks z ok. 2000 p.n.e.; rzeźby Francji i Włoch, a wśród nich dzieła Michała Anioła. Kolejny dział to malarstwo, a tam: Tycjan, Rubens, Rembrandt, Bosch, Poussin, Watteau i inni najznakomitsi malarze niemieccy, flamandzcy, holenderscy. Jest też dział rzemiosła artystycznego, rysunku i grafiki.
