Złożony z cenionych na amerykańskiej niezależnej scenie muzyków - bębniącego wcześniej w kultowej metalowej formacji Helmet Johna Stanieriego, Iana Williamsa eks-gitarzysty math rockowego Don Caballero - uzupełnionych przez uzdolnionego multiinstrumentalistę Tyondaia Braxtona i basistę Dave Konopkę zespół właściwie od początku dawał gwarancję, iż w odróżnieniu od wielu tego typu projektów będących przede wszystkim wydarzeniami towarzyskimi będzie miał również artystyczne ambicje.
W pierwotnym zamiarze formujące się od 2002 roku Battles miało być eksperymentem opartym na chórze wokalistek. Ian Williams widział to jako funkowy zespół przygrywający 12 żeńskim wcieleniom Iggy’ego Popa. W czasie pierwszych występów będących próbą zrealizowania tej szalonej idei, bywało że na scenie muzykom towarzyszyło i 8 śpiewających dziewczyn. Jednakże trudności logistyczne związane z utrzymaniem tak dużego składu, a także niespodziewana propozycja trasy po Japonii sprawiła, iż próbujący ze sobą od dłuższego czasu muzycy Battles porzucili pomysł kobiecego chóru, przeistaczając się w sprawnie funkcjonujący instrumentalny kwartet. Zgrani i pełni pomysłów przystąpili do nagrywania serii minialbumów.
Wydane w 2004 roku nakładem małych niezależnych labeli Monitor Records i Dim Mak Records EP-ki "EP C" i "B EP" ukazywały, iż zamiar grania w klimatach funkowego The Meters ewoluował w kieruku math rocka i progresji, czego przykładem była kompozycja "Tras" - jedyny singiel z tego wczesnego okresu działalności. Próbujący łączyć dokonania współczesnej elektroniki z tradycją rockowego grania zespół szybko zwrócił na siebie uwagę niezwykle poważanego wydawnictwa Warp Records, mającego w swoim katalogu artystów tak znanych jak Aphex Twin czy Boards Of Canada. Dzięki marce wytwórni i większym możliwościom promocyjnym wydany w 2006 roku dwupłytowy album "EP C/B EP" będący kompilacją wcześniejszych nagrań sprawił, iż o Battles po raz pierwszy zaczęło być głośno.
"Race In"
Punktem zwrotnym w karierze zespołu okazała się wydana rok później płyta "Mirrored". Album będący próbą przełożenia technicznej, tworzonej na laptopach muzyki na język żywych instrumentów przyniósł futurystyczną mieszankę dźwięków, w których równie dobrze można dopatrzeć się śladów nigeryjskiego funku a la Fela Kuti, techno jak i harmonicznej naleciałości progrockowych dinozaurów z Yes. Melodyjne, przetworzone efektami wokale Braxtona w pewnym sensie zastąpiły idee żeńskich wielogłosów, stając się jednym z nowych znaków rozpoznawczych zespołu. Sukces artystyczny dzięki singlowym utworom "Tonto", "Atlas" i euforycznym recenzjom wpływowych magazynów muzycznych poszedł w parze z popularnością. Utwór "Atlas" trafił na ścieżkę dźwiękową gry "Little Big Planet" na PlayStation 3. Gra okazała się gigantycznym sukcesem, dotychczas sprzedała się w liczbie ponad miliona egzemplarzy.
Dziś Battles, postrzegani jako zespół wytyczający nowe szlaki, jako pomost między rockową tradycją a nowoczesną elektroniką, objeżdżają największe festiwale i to zarówno te odwiedzane przez fanów komputerowych dźwięków, jak i gitarowych wzmacniaczy. W Polsce będziemy mieli okazję zobaczyć ich przy okazji tegorocznego cieszyńskiego festiwalu Nowa Muzyka.
(bch)
http://www.bttls.com/
http://www.lastfm.pl/music/Battles/
http://www.myspace.com/battlestheband
