Gdzie się obecnie znajdujesz?

W domu.

Jak wyglądasz?

Ślicznie, mam na sobie piżamę w kwiatki.

Co czytasz?

Bajki Brzechwy.

Czego słuchasz?

Chinawoman.

Co pochłania najwięcej Twojego czasu?

Dziecko i sztuka.

Skąd w Twoim życiu sztuka?

Mama mnie namówiła gdy byłam mała.

Czy od razu wiedziałaś, że chcesz robić to co robisz?

Od razu.

Czy innym łatwo zrozumieć to co chcesz im przekazać?

Nie wiem.

Jakie wyzwania wiążą się z Twoją pracą?

Żadne.

Czy jest ktoś kogo nazywasz wzorem, mistrzem, lub coś co można nazwać punktem odniesienia?

Sama jestem dla siebie punktem odniesienia.

Z czego jesteś najbardziej dumna?

Raczej  nie bywam dumna.

Czy wracasz do swoich początków i rozumiesz własne, dawne, wybory?

Nie wracam. 

Czy wsłuchujesz się w opinie innych o Twojej pracy?

Czasem.

Czy zdarzylo Ci się mocno przeżyć jakąś wystawę, film, książkę, pracę innego artysty?

Jasne.

Czy  w sztuce magia i  rzemiosło wykluczają się?

Skąd.

Czy sztuka może żyć w internecie?

Może.

Czy można żyć bez sztuki?

Nie można!

odpytywała (przez internet) Agnieszka Szydłowska (Trójka)

Wiecej o Monice Drożyńskiej TU. Prywatnie muszę dodać, że Monika, którą poznałam podczas jej akcji "Uszyj dom kultury" (to był protest wobec planów likwidacji jednego z Domów Kultury w Krakowie) jest żywym dowodem na to, że można połączyć sprzeczności...Pozornie delikatna, sielsko -anielska dziewczyna, której charakter i odwaga artystyczna jest godna podziwu! A kontrowersje jakie wywołują niektóre prace są ciekawym punktem wyjścia do ważnych rozmów. Był to jeden z powodów, dla których nominowaliśmy Monikę do tytułu Kulturysty Roku 2011 w Radiowym Domu Kultury.