Gdzie się obecnie znajdujesz?

Na moich 50,66 metra na warszawskiej Pradze.
 

Jak wyglądasz?

Mam koszulkę z trzema małpami - dj-kami i trzydniowy zarost.

Co czytasz?

81:1
 

Czego słuchasz?

Jeśli pytanie dotyczy muzyki, to Diany Krall. Jeśli nie, to TOK FM-u.

Co pochłania najwięcej Twojego czasu?

Walka z własnymi ograniczeniami. Wśród nich na czoło wysuwają się brak organizacji i alergia na pyłki traw.
 

Skąd w Twoim życiu sztuka?

Z małego miasta, w którym życie było tak nudne, że trzeba było wymyślić sobie coś na boku. Wymyśliłem pisanie. I tak zostało.

Czy od razu wiedziałeś, że chcesz robić to, co robisz?

Nie, zorientowałem się dopiero w piątym roku życia. Wcześniej żyłem mrzonkami o byciu śmieciarzem.

Czy innym łatwo zrozumieć to co chcesz im przekazać?

Tak. Zdecydowanie tak.
 

Jakie wyzwania wiążą się z Twoją pracą?

Częste wyjazdy. Na wyjazdach - zwłaszcza na Wschód - również częste obciążenia wątroby.

Czy jest ktoś, kogo nazywasz wzorem, mistrzem lub coś, co można nazwać punktem odniesienia?

Moje koleżanki i koledzy z "Dużego Formatu". Każdy tam jest wielką, reporterską skałą.

Z czego jesteś najbardziej dumny?

Że jak znajomy opowiadał o mnie Hannie Krall, to podobno mu przerwała i powiedziała: "Przecież wiem, kto to jest Szabłowski".

Czy wracasz do swoich początków i rozumiesz własne, dawne wybory?

Niektóre mniej, inne bardziej. Ale, podobnie jak Czesław Miłosz, nie wypieram się gówniarza, którym kiedyś byłem (on mówił o młodziku, nie o gówniarzu, ale na jedno wychodzi).

 Czy wsłuchujesz się w opinie innych o Twojej pracy?

Chłonę je, jak kania kwaśne deszcze. Za komplementy dziękuję i zapominam. Krytykę analizuję. Tylko krytyka pomaga iść do przodu.

Czy zdarzyło Ci się mocno przeżyć jakąś wystawę, film, książkę, pracę innego artysty?

Tak.
 

Czy  w sztuce magia i  rzemiosło wykluczają się?

Nie, uzupełniają. Ale ja się rzadko zajmuję sztuką sensu stricte, więc mogę nie mieć racji.
 

Czy sztuka może żyć w internecie?

Pewnie kiedyś te same pytania były stawiana o papirus, a później o druk. Oczywiście, że tak!
 

Czy można żyć bez sztuki?

Można. Ponad połowa mieszkańców globu się bez niej obywa i trudno byłoby obronić tezę, że są mniej szczęśliwi.

Odpytywała - przez internet - Sylwia Mróz.