Gdzie się obecnie Pan znajduje?
W przedostatnim pokoju.
Jak Pan wygląda?
Jak stary chłopiec.
Co Pan czyta?
Gejowską poezję.
Czego Pan słucha?
Oper Giacomo Pucciniego i Ryszarda Straussa.
Co pochłania najwięcej Pana czasu?
Przygotowania do dzieła.
Skąd w Pana życiu sztuka?
Z poczucia winy.
Czy od razu Pan wiedział, że chce robić to co robi?
Oczywiście.
Czy innym łatwo zrozumieć to, co chce im Pan przekazać?
Ciężko, ale czas pracuje na to zrozumienie.
Jakie wyzwania wiążą się z Pana pracą?
Niewiadome tajemnice.
Czy jest ktoś kogo nazywa Pan wzorem, mistrzem lub coś co można nazwać punktem odniesienia?
Nie ma.
Z czego jest Pan najbardziej dumny?
Z ilości namalowanych dzieł.*
Czy wraca Pan do swoich początków i rozumie własne, dawne wybory?
Nie wracam i nie rozumiem.
Czy wsłuchuje się Pan w opinie innych o swojej pracy?
Nie.
Czy zdarzyło się Panu mocno przeżyć jakąś wystawę, film, książkę, pracę innego artysty?
"Kanał" Wajdy - miałem wtedy 15 lat i czułem się jakbym doznał zawału serca. Największy film o Powstaniu Warszawskim.
Czy w sztuce magia i rzemiosło wykluczają się?
Nie, uzupełniają się. Nie ma magii bez rzemiosła.
Czy sztuka może żyć w internecie?
Nie.
Czy można żyć bez sztuki?
Myślę, że można, ale co to za życie.
*w wywiadzie dla Przekroju [48/2010] Edward Dwurnik policzył swoje prace następująco: około 5000 obrazów olejnych, 3500 akwarel i 13000 rysunków.
warto sprawdzić : www.dwurnik.pl
odpytywała [przez internet] Agnieszka Szydłowska [Trójka]