Muzyka polska XIX w.
Leonora Armellini - fortepian
Paweł Przytocki - dyrygent
Program koncertu:
Juliusz Zarębski - Polonez triumfalny A-dur op.11
Franciszek Lessel - Koncert fortepianowy C-dur op.14
Józef Wieniawski - Symfonia D-dur op. 49
W programie koncertu znalazły się wyłącznie utwory polskich kompozytorów, powstałe w XIX wieku. Koncert rozpoczął Polonez triumfalny A-dur Juliusza Zarębskiego. Jak podaje Polskie Wydawnictwo Muzyczne – „Polonaise triomphale powstał w roku 1882. Pierwotnie kompozycja przeznaczona była na fortepian na cztery ręce i w takiej postaci partytura ukazała się nakładem Schott Musik w Moguncji w 1882 roku. Nieco później kompozytor dokonał instrumentacji utworu na orkiestrę symfoniczną, lecz Polonez w tej wersji prawdopodobnie nigdy nie został wykonany. Utwór wzbogacił niewielką pod względem ilościowym twórczość Juliusza Zarębskiego dopiero w zeszłym roku. Jego rękopis został bowiem odkryty w zbiorach Archiwum Goethego i Schillera w Weimarze podczas niedawnych, żmudnych badań nad twórczością kompozytora prowadzonych przez prof. dra hab. Ryszarda Golianka z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu".
Franciszek Lessel skomponował swój Koncert fortepianowy w 1810. Jest on utrzymany w stylu brillante, z rozbudowaną, wirtuozowską partią fortepianu wyraźnie dominującą nad orkiestrą. Solistką koncertu była Leonora Armellini, zwyciężczyni Nagrody Janiny Nawrockiej za „niezwykłą muzykalność i piękno dźwięku” na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2010). Pianistka urodziła się w Padwie (Włochy) roku w 1992. Mając zaledwie dwanaście lat ukończyła z wyróżnieniem Konserwatorium w klasie Laury Palmieri - uczennicy wielkiego pianisty Arturo Benedetti Michelangelego. Zdobyła pierwszą nagrodę w „Premio Venezia” (2005), zwyciężyła też w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym C. Togni w Brescii (Włochy 2009). W wieku siedemnastu lat ukończyła z wyróżnieniem National Academy of Santa Cecilia w Rzymie pod kierunkiem Sergio Perticaroli. Pianistka koncertowała w ramach „Projektu Marthy Argerich” w Lugano, na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach Zdroju i na Festiwalu Chopin i Jego Europa w Warszawie.
Józef Wieniawski pozostaje w cieniu sławnego, 2 lata starszego brata Henryka. Był wybitnym pianistą, karierę rozpoczął w 1849 od występów w duecie z bratem. Grali w Paryżu, w wielu miastach w Polsce, w ciągu 2 lat dali ponad 200 koncertów w Rosji, oraz w całych Niemczech. Od 1857 Józef Wieniawski występuje już sam, uzupełniając zarazem wykształcenie muzyczne – studiował kompozycję, zajął się też dyrygenturą. W 1871 wszedł do grona członków-założycieli Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, a w latach 1875-78 był jego dyrektorem. Resztę życia spędził w Brukseli, gdzie zmarł w 1912. Jedyną Symfonię skomponował w 1890. Została zadedykowana dyrektorowi brukselskiego Konserwatorium. Dziś niestety prawie całkowicie zapomniana, została wykonana w Lublinie, w 2012 z okazji 100. rocznicy śmierci kompozytora, a dzięki transmisji radiowej z naszego koncertu została zaprezentowana szerokiemu gronu melomanów.
Studio Koncertowe Polskiego Radia
