Lavinia Fontana żyła i tworzyła w latach 1552-1614. Wspólnie z inną szesnastowieczną mistrzynią pędzla, Sofonisbą Anguissolą, została jedną z pierwszych zawodowych malarek, które osiągnęły równorzędną pozycję z mężczyznami. - Była samodzielną szefową warsztatu, miała swoich czeladników, przyjmowała zlecenia prywatne i publiczne - wyliczała Bożena Fabiani. Co więcej, Fontana w swoim malarstwie wykraczała poza tradycyjną tematykę, ówcześnie przypisywaną kobietom. - Lavinia malowała wszystko, także duże obrazy o tematyce biblijnej, a nawet mitologicznej, z nagimi postaciami. To różni ją od gromady cichych malarek malujących dla bliższych i dalszych znajomych - mówiła historyk sztuki.
>>Gawędy Bożeny Fabiani o Sofonisbie Anguissoli<<
Mimo niezwykle silnej męskiej konkurencji kariera Lavinii rozwinęła się w dynamicznym tempie. Szybko stała się jedną z najbardziej wziętych malarek swoich czasów. Jej obrazy zamawiali członkowie najznamienitszych włoskich rodów, a nawet papieże: Grzegorz XIII, Klemens VIII, Paweł V. - Ona osiągnęła niesamowity awans społeczny. Niektórzy z wysoko urodzonych klientów zapraszali ją do siebie i podejmowali jak jakąś księżniczkę. Wysyłali po nią powóz ze świtą, ustawiali kordon ze służby. Tak traktowali słynną malarkę, córkę zwykłego mistrza murarskiego - opowiadała Bożena Fabiani.
"Portret Antonietty Gonzalez" Lavinii Fontana, fot. wikipedia/domena publiczna
