Barbara Toporska, której 100. rocznicę urodzin będziemy obchodzić 23 sierpnia, była przecież żoną i najwierniejszym towarzyszem życia Józefa Mackiewicza. Razem wiosłowali pod prąd, w kontrze do każdej utartej opinii i każdego społecznego, politycznego, ludzkiego fałszu. Płacili za to wysoką cenę klepania biedy. Na dom Barbara Toporska zarabiała podnoszeniem oczek w pończochach. Niezależnie od tego była poetką, prozatorką i felietonistką. Miała swoją indywidualną, niezależną, również od męża, drogę twórczą.
Profesor Anna Nasiłowska zasugerowała nawet ostatnio na naszej antenie, że twórczość Toporskiej była może bardziej nowatorska niż proza jej męża. Jej eksperymentatorstwo dotyczyło przede wszystkim zmienności perspektywy narracyjnej. - Wielu bohaterom dawała uprawnienia narratora; słyszeliśmy szereg równoprawnych głosów - wyjaśnił w audycji Anny Liseckiej profesor Wacław Lewandowski. Jako specyficzne cechy stylu Toporskiej wskazał także szczególną sensualność, skłonność do obnażania fałszu stereotypów oraz "kobiecą" perspektywę, pionierską wobec późniejszej literatury feministycznej.
Gościem "Sezonu na Dwójkę był także profesor Andrzej Nowak, który mówił z kolei o publicystycznej twórczości bohaterki audycji. Zachęcamy do wysłuchania nagrania.
>>Posłuchaj fragmentów powieści "Siostry" Barbary Toporskiej<<
