| Opis |
Zygmunt Klukowski był lekarzem, bibliofilem, konspiratorem, dyrektorem szpitala w Szczebrzeszynie. Kierował Biurem Informacji i Propagandy w Zamojskim Inspektoracie AK. Był lekarzem oddziałów partyzanckich, do szpitala przyjmował rannych żołnierzy podziemia, za co groziła mu kara śmierci. Podczas pracy konspiracyjnej zaczął też gromadzić świadectwa z okresu okupacji: dokumenty ruchu oporu na Zamojszczyźnie, wspomnienia, dzienniki i relacje. Jego dzienniki stanowiły materiał dowodowy w jednym z procesów norymberskich w listopadzie 1947 roku. Sam Klukowski został powołany jako świadek oskarżenia w sprawie pacyfikacji Zamojszczyzny. Urodził się w Odessie, wychowywał w Moskwie, osiadł po 1918 roku w malutkim Szczebrzeszynie. Sympatyzował z PPS, a wśród tamtejszej, nielicznej inteligencji dominowały poglądy endeckie. Klukowski odrzucił jednak propozycję kierowania katedrą historii medycyny na USB w Wilnie. Po 1945 odmówił współpracy z władzami komunistycznymi, w 1950 roku został skazany na 10 lat więzienia. Wypuszczony po kilku latach i zrehabilitowany w 1956, zmarł w 1959. Goście: Agnieszka Knyt, redaktorka nowego wydania dzienników Zygmunta Klukowskiego, Zbigniew Gluza, dyrektor Ośrodka Karta, a także prof. Rafał Wnuk, badacz wojennych dziejów Zamojszczyzny.
|
