Nahorny Trio i jazz najwyższej próby (Koncert w Trójce)
Nahorny Trio i jazz najwyższej próby
2017-10-29, 20:10 | aktualizacja 2017-10-29, 20:10
Włodzimierz Nahorny to postać nie mająca sobie równej na polskiej scenie jazzowej. Pianista, saksofonista, flecista, kompozytor i aranżer muzyki jazzowej, rozrywkowej, teatralnej i filmowej.
Posłuchaj
Dodaj do playlisty
Nagranie koncertu Nahorny Trio odbyło się w studiu im. Agnieszki Osieckiej 22 października (niedziela) o godz. 19.05. Na antenie Trójki koncert można było usłyszeć tydzień później – 29 października (niedziela) o godz. 19.05.
Muzyka tria to wspaniałe, niepowtarzalne, kompozycje lidera. Jej charakter, mimo że utrzymany w kanonie tria jazzowego, nosi romantyczne i bardzo słowiańskie piętno. Jest to przekrój twórczości lidera. Znajdują się tu utwory pisane specjalnie na trio, jak również instrumentalne wersje przebojów Włodzimierza Nahornego, takie jak "Jej portret", "Czas rozpalić piec" czy "Księżyc nad Kościeliskiem".
Trio w swoim programie ma również fragmenty projektów "Nahorny-Szymanowski – Mity", "Chopin Genius Loci", w których lider połączył świat muzyki poważnej i jazzu, tworząc nową wartość wykraczającą poza znane powszechnie stereotypy. To muzyka na wskroś współczesna, czerpiąca inspirację z wielu gatunków.
W 2002 roku ukazała się płyta tria – "Dolce far niente… i nic więcej", w 2014 roku kolejna pt. "Hope".
To najdłużej istniejące trio w historii polskiego jazzu – w tym samym składzie od 1993 roku. Jest ono bazą wszystkich projektów Nahornego: "Śpiewnik Nahornego", "Kolędy na cały rok", "Piosenki lwowskie" i Nahorny Sextet "Chopin Genius Loci".
Włodzimierz Nahorny jest absolwentem PWSM w Sopocie. Zdobył wiele nagród na konkursach i festiwalach w Polsce i za granicą. Najważniejsze z nich to: I nagroda solistyczna i zespołowa na Jazz nad Odrą 64; II nagroda na Konkursie Młodych Muzyków Jazzowych w Wiedniu w 1966 roku; I nagroda na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu w 1967 roku, którą odebrał z rąk Duke'a Ellingtona; I nagroda na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu kolejno w 1972 i 1973 roku.
Jest kompozytorem najsłynniejszej powojennej polskiej piosenki "Jej portret". Ma na swoim koncie współpracę z legendarnym gdańskim Bim-Bomem, z zespołem A. Trzaskowskiego, A. Kurylewicza, i wreszcie z Breakoutem w okresie największej popularności tego zespołu. Jego ogromną aktywność w ostatnich dwóch dekadach dokumentują płyty: "Ich portret", "Kolędy na cały rok", "Piosenki lwowskie", "Nahorny-Szymanowski – Mity", "Nahorny-Chopin – Fantazja polska", "Nahorny-Karłowicz - Koncert", Nahorny Trio "Dolce far niente... i nic więcej", "Śpiewnik Nahornego", Nahorny Sextet "Chopin Genius Loci" i Nahorny Trio "Hope".
Jego muzyka to poezja, romantyzm, refleksja, język niedefiniowalny i nieprzewidywalny. Jest osobowością niedefiniowalną. Jego życiorys to niemal cała historia polskiego jazzu. Od samego początku kariery, od debiutu, wzbudza powszechne uznanie. Wybitny, niepowtarzalny kompozytor, jeden z pierwszych polskich multiinstrumentalistów. Jego idiom to pojęcie tak szerokie jak nieskończony jest wachlarz jego artystycznych doświadczeń. Jest człowiekiem o niespotykanej wrażliwości i skromności, jednocześnie pełnym energii i nowatorskich koncepcji. Przez krytyków nazwany jest Chopinem jazzu.
Nahorny Trio występuje w składzie:
- Włodzimierz Nahorny - fortepian
- Mariusz Bogdanowicz - kontrabas
- Piotr Biskupski – perkusja
(mat. prasowe)