- Nigdy nie było wiadomo, co przyjdzie jej do głowy. Zawsze jednak okazywało się, że miała najlepsze pomysły - wspomina zmarłą Katarzyna Wolnik-Sayna z Radia Szczecin. Monika Szwaja była związana z rozgłośnią, miała tu wielu przyjaciół, jej syn pracuje w radiu jako realizator dźwięku.
W niedawnym wywiadzie dla Radia Szczecin pisarka stwierdziła, że "nie może patrzeć na ludzi, którzy lubią jęczeć, twierdzą, że życie jest beznadziejne i tak dalej". - Jakoś, nie wiem jakim cudem, ja od urodzenia wiem, że życie jest piękne i świat jest piękny. Mamy go tylko na raz i powinniśmy to doceniać. Powinniśmy zwalczać trudności, żebyśmy jęcząc na swój okropny los, zobaczyli ludzi, którzy nie jęczą, którzy kochają ten świat - mówiła.
Szwaja urodziła się 12 grudnia 1949 roku w Krobielewku. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie w Poznaniu.
Po studiach pracowała w telewizji, skąd została zwolniona w stanie wojennym. Podjęła wówczas pracę jako nauczycielka języka polskiego i historii w małej miejscowości Podgórzyn położonej w Karkonoszach (na podstawie doświadczeń z tego okresu powstała powieść "Jestem nudziarą"). W 1989 roku wróciła do telewizji, by 13 lat później porzucić ją na rzecz pisarstwa.
Jest autorką 15 książek, głównie dla kobiet: "Jestem nudziarą" (2003), "Stateczna i postrzelona" (2005), "Dom na klifie" (2006), "Powtórka z morderstwa" (2006), "Klub Mało Używanych Dziewic" (2007), "Dziewice, do boju! (2008), "Zatoka Trujących Jabłuszek" (2008), "Gosposia prawie do wszystkiego" (2009), "Zupa z ryby fugu" (2010), "Nie dla mięczaków" (2011), "Matka wszystkich lalek" (2011) i "Anioł w kapeluszu" (2013).
Napisała także trzy powieści, których bohaterką jest dziennikarka telewizyjna Wiktoryna Sokołowska zwana Wiką - "Zapiski stanu poważnego" (2004), "Romans na receptę" (2004) i "Artystka wędrowna" (2005). Posiadała własne wydawnictwo - SOL. Szwaja była również felietonistką, autorką tekstów piosenek, przede wszystkim szant - jej wielką pasją było żeglarstwo.
Przez ostatnie lata życia mieszkała w Szczecinie. Została uhonorowana tytułem Ambasadora Szczecina 2004.
Radio Szczecin, Wikipedia, kk
