„Stroiciel lasu” to kontynuacja jego "Samo-lotów". Zapraszamy od poniedziałku do piątku o 11.50, od 27 września 2010.
Marek Stokowski „Stroiciel lasu”
Pełna humoru opowieść psa o człowieku.
Początek lat 90. M – bohater poprzedniej powieści Stokowskiego „Samo-loty” – wybudzony z długotrwałej śpiączki, stara się odnaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego powrócił na Ziemię. Po kuracji szpitalnej i pobycie w domu pomocy społecznej, opuszcza Warszawę i osiedla się w lasach na północy Polski. Tam, podczas wędrówek z psim Sancho Pansą u boku, stopniowo odzyskuje władze cielesne i duchowe.
Jego głównym zajęciem staje się harmonizowanie brzmienia rozstrojonych drzew i zakątków puszczy w pradolinie Wisły. Próbuje też nieść pomoc ciężko chorej dziewczynie i odnajduje miłość. Z czasem – pozornie skazany na porażkę – podejmuje walkę z ludźmi, którzy od dziesięcioleci niszczyli harmonię świata i służyli żywiołowi śmierci. Nieoczekiwana wolta w finale powieści skłania do postawienia pytania: Czy ta osobliwa, psia opowieść rzeczywiście wiedzie nas na północ?
„Stroiciel lasu” to słowo o Polsce po roku 1989, przy czym o trudnych sprawach mówi się tutaj z humorem. Jest to książka o przyjaźni, ocalającej mocy ciszy, potrzebie pamięci, a także o potężnej sile śmiechu i marzeń. Jest też pochwałą opowiadania zwariowanych historii.
Książka ukazała się nakładem Oficyny Wydawniczej Multico.
Marek Stokowski, ur. w 1957 r., w Warszawie. Mieszka i pracuje w zamku Malbork. Oprócz wspomnianej wyżej powieści „Samo-loty” (2005) wydał zbiór humoresek „Sny dla dorosłych i dla dzieci” (1998), tom wierszy „Dzień nad ciemną rzeką” (1996), prozę dla młodzieży oraz kilka książek edukacyjnych o zakonie krzyżackim i jego zamkach.
"Samo-loty" prezentowali u nas dwojąc się i trojąc ( grając po kilka postaci, także żeńskich ): JACEK BORUSIŃSKI i DAREK BASIŃSKI. Do przeczytania "Stroiciela lasu" zaprosiliśmy inną "kombinację" Mumio: JADZIĘ BASIŃSKĄ i DARKA BASIŃSKIEGO.
Baśniowy nastrój powieści w wersji dźwiękowej staramy się podkreślić między innymi muzyką Mum i Czesława Mozila.
Dodam, że jest to historia ludzi, którzy w realnym świecie nie znaleźliby się na okładkach kolorowych pism, o których wolimy ni e pamiętać, wobec których czujemy się bezradni. Postać głównego bohatera powieści - M - "boli", ale proszę się nie obawiać, narrator swoim dystansem do ludzkiego świata (przy jednoczesnym do niego przywiązaniu ) czyni całą tę opowieść zabawną ( z pewnymi wyjątkami ).