Przed wybuchem II wojny światowej Warszawa liczyła 1,3 mln mieszkańców. Natomiast w październiku 1944 roku, po upadku Powstania Warszawskiego, zostało ich ok. 2 tys. Miasto było zrujnowane. Marcin Ludwicki dodał, że w tym czasie Niemcy starali się wywieźć z niego wszystko, co jeszcze się ostało. Nie inaczej postępowali również Sowieci.
– Zniszczenie ulicy Chmielnej po to, by postawić Pałac Kultury i Nauki jest tego najlepszym przykładem. Niszczenie Warszawy nie kończy się razem z wojną. Trwa to do lat 60. Natomiast po upadku Powstania Niemcy wywozili niemal wszystko, co tylko się dało. Był to rozkaz Himmlera. Powiedział, że interesuje go każda brudna szmata w rynsztoku, bo może być to element materiału na mundury dla żołnierzy. Poza tym istniała jeszcze furia Hitlera. Dla Niemców bunt Polaków był jątrzącą się raną. Z punktu widzenia Führera stanowiło to również znakomity pretekst do tego, by zniszczyć Warszawę – wyjaśnił Marcin Ludwicki.
Potraktowanie przez Niemców polskiej stolicy miało być przykładem dla innych miast tego, co stanie się z tymi, które będą się buntowały. Marcin Ludwicki wskazał, że istniały specjalne oddziały, które zajmowały się "oczyszczaniem" i późniejszym niszczeniem miasta.
– Poduszki, kołdry, maszyny do pisania i szycia, a nawet kable spod ziemi. Grabiono wszystko, co mogło przydać się niemieckiej armii, a wiadomo, że pod koniec 1944 roku była ona w trudnej sytuacji. I wszystkiego potrzebowała. Niszczono również miejską zabudowę - dodał gość Polskiego Radia 24.
"Kulisy Spraw"prowadził Rafał Dudkiewicz.
Polskie Radio 24/db
-----------------------------------
Data emisji: 22.02.2019
Godzina emisji: 19.10