Teatr Polskiego Radia

Spotkanie z klasyką. Tadeusz Różewicz: "Białe małżeństwo"

Ostatnia aktualizacja: 22.04.2015 22:30
W pierwszą rocznicę śmierci Tadeusza Różewicza Teatr Polskiego Radia i radiowa Dwójka przypominają radiową realizację "Białego małżeństwa" w adaptacji i reżyserii Waldemara Modestowicza. Premiera słuchowiska odbyła się w 2011 roku.
Tadeusz Różewicz
Tadeusz RóżewiczFoto: PAP/Adam Hawalej

Autor:
Tadeusz Różewicz

Reżyser:
Waldemar Modestowicz

Realizator:
Maciej Kubera

Opracowanie muzyczne:
Tomasz Obertyn

Obsada:
Marta Kurzak (Bianka), Marta Chyczewska (Paulina), Danuta Stenka (Matka), Maria Pakulnis (Ciotka), Joanna Jeżewska (Kucharka), Andrzej Grabowski (Ojciec), Kamil Dominiak (Beniamin), Ignacy Gogolewski (Dziadek)

 

/

„Białe małżeństwo” – dramat Tadeusza Różewicza z 1973 roku, współcześnie odczytany, zaskakuje swoją witalnością, humorem, odwagą w ukazywaniu prawdy o naszych pragnieniach i popędach, rozwichrzoną konstrukcją i przewrotną puentą. Jest w nim też zawarta historia prawdziwa, czyli epizody z życia młodopolskiej poetki Marii Komornickiej i jej przemiana w Piotra Odmieńca Własta. Sceny z życia dwóch dorastających dziewczyn, Bianki i Pauliny, wychowywanych w tradycyjnym domu u schyłku XIX wieku, z dominującym ojcem – samcem alfa, udręczoną, oziębłą matką, zdziwaczałym seksualnie dziadkiem i libertyńską ciotką, młodych dojrzewających kobiet, które próbują odnaleźć swoją tożsamość. Seksualność człowieka to siła, która napędza większość naszych marzeń, pragnień i działań, to również pułapka, w którą wpadamy już w dzieciństwie i z której uwolnić może nas tylko starość i śmierć. Los kobiet w patriarchalnym świecie, problem dojrzewania, transseksualizm jako próba buntu, wyłamania się z zastanych reguł i praw społecznych, miłość – ta pierwsza, niewinna i ta ostatnia, rozpaczliwa – cielesność rodząca pożądanie i grzech, to sprawy, którymi pulsuje dramat Różewicza, ważne i ponadczasowe. A wszystko przesiąknięte jest emocjami, anarchią i groteską.

Sztuka „Białe małżeństwo” daje szanse młodym aktorom do zmierzenia się z własną wrażliwością i talentem, a w teatrze radiowym, gdzie dominuje słowo, jest próbą umiejętności warsztatowych: słuchania partnera i rozmowy z nim, otwierania się, wyrażania słowem prawdziwych uczuć i emocji, jest świetnym treningiem wyobraźni. Do współpracy reżyser słuchowiska zaprosił młodych absolwentów Akademii Teatralnej: Martę Kurzak, Martę Chyczewską, Kamila Dominiaka i dał im szansę zmierzenia się w studiu radiowym z radiowymi mistrzami: Danutą Stenką, Marią Pakulnis, Joanną Jeżewską, Ignacym Gogolewskim i Andrzejem Grabowskim.