Dom tęsknot

Powieść napisana z rozmachem, w której granice między magią, a rzeczywistością nie są z góry określone. To rodzaj nietypowej sagi, w której życie prawdziwych osób jest kontynuacją życia fikcyjnych postaci literackich.

"Dom tęsknot"

Foto: mat. porm. (fragment okładki)

Akcja "Domu tęsknot" Piotra Adamczyka dzieje się we Wrocławiu, osadzona jest w poniemieckiej kamienicy, zamieszkanej przed wojną przez krewnych Gustava Freytaga, jednego z najsłynniejszych pisarzy niemieckich.

Właśnie ich życiu ciąg dalszy piszą nowi lokatorzy, polscy osadnicy, wkraczający w obcą sobie narodowo oraz kulturowo przestrzeń. Zamieszkują w nie swoich domach, śpią w cudzych łóżkach, z czasem traktując je jak własne, chociaż niekiedy budzą ich koszmary śnione przez poprzednich, niemieckich lokatorów.

Przed wojną głównym lokatorem kamienicy był wysoki rangą oficer SS, związany z owianym tajemnicą stowarzyszeniem Ahnenerbe, do dziś budzącym kontrowersje historyków. Z rozkazu Himmlera zajmował się m.in. grabieżą dzieł sztuki oraz poszukiwaniem artefaktów archeologicznych tak nieoczywistych jak kielich Graala czy Włócznia Przeznaczenia. Na trop ukrytych przez oficera wskazówek wpadają powojenni lokatorzy domu i rozpoczynają poszukiwania.

Tłem dla powieści są powojenne losy Wrocławia, nie bez powodu określanego przez historyka Normana Daviesa mikrokosmosem Środkowej Europy. Do dziś mieszają się tu wpływy wielu kultur i narodów, nie zawsze w zgodzie.

Łukasz Simlat czyta powieść Piotra Adamczyka "Dom tęsknot" fot. Grzegorz Śledź/PR2

Powieść obfituje głównie w wątki obyczajowe, ale zawiera również elementy sensacyjne oraz kryminalne. Silnie zaznaczony jest także wątek erotyczny i miłosny. Uwagę zwraca świetny język, lekkość pióra i niezwykłe poczucie humoru autora, a także ciepły i dojrzały ton jego prozy, porównywalnej do pisarstwa Pawła Huellego i Brunona Schulza.

Czyta Łukasz Simlat.

(Wyd. Agora/asz,pg,pkur)