beczała piotr 1200.jpg

Każde nagranie Grigorija Sokołowa jest wydarzeniem, także dlatego, że wielki pianista dokonuje ich bardzo niewiele. Wszystkie powstają z jego koncertów granych na żywo – wyłącznie w Europie, gdyż nie lubi zmian stref czasowych – i odznaczają się właściwą dla tego typu nagrań spontanicznością. Do ich elementów należy więc także klimat akustyczny wnętrza, nawet, jeżeli jest trudny – co na nowym zestawie krążków (w sumie bowiem w pudełku czekają na nas dwa CD i jedno DVD) jest wyraźnie słyszalne. Sonatę C-dur Beethovena, op. 2 nr 3, Sokołow nagrał jednak w doskonałej sali w Saragossie – nic więc nie przeszkadza w rozkoszowaniu się muzyką.
Wrócimy też do sztuki rosyjskiego pianisty przed 30 laty, sięgając – dla porównania – po ówczesną rejestrację Preludiów Chopina. Paryż w roku 1990 usłyszał chyba jeszcze bardziej wyjątkową kreację, niż Salzburg w roku 2008 (kiedy to powstało drugie nagranie), choć wspomnienie występu w Krakowie budzi jeszcze większe emocje...
Cofając się w czasie dalej, sięgniemy aż do roku 1965, kiedy to w Budapeszcie wszystkie Scherza Chopina grał Światosław Richter. Intrygujące byłoby porównanie ówczesnego wykonania z późniejszą, klasyczną rejestracją płytową – znajdą się elementy, w których kreacja live będzie górowała nad dopracowaną wersją studyjną.
Piotr Beczała również opublikował właśnie nową płytę, wkraczając w nią w świat repertuaru werystycznego, czy raczej – jak należałoby powiedzieć – opery włoskiej przełomu XIX i XX wieku. To czas największych, a zarazem ostatnich sukcesów włoskich kompozytorów piszących dla sceny: m.in. czas Toski i Turandot Pucciniego. Właśnie arie z tych dwóch oper wzbogacą rozmowę, którą specjalnie dla Państwa przeprowadził z polskim śpiewakiem Marcin Majchrowski. A do tego... niespodzianka. Z roku 1961.
Zapraszamy w sobotę, o godz. 10.
(jp)

Beczała i Sokołow