Lukas Geniušas zaprezentuje w Warszawie utwory Chopina i Rachmaninowa

Lukas Geniusas pap_20101020_13D 1200.jpg

5 października 2020
19.30
 
Program
Fryderyk Chopin Mazurek f-moll op. 7 nr 3 Mazurek B-dur op. 17 nr 1 Mazurek cis-moll op. 30 nr 4 Mazurek gis-moll op. 33 nr 1 Mazurek C-dur op. 33 nr 2 Mazurek D-dur op. 33 nr 3 Mazurek H-dur op. 63 nr 1 Mazurek f-moll op. 63 nr 2 Mazurek cis-moll op. 63 nr 3 Mazurek a-moll [op. 68 nr 2] (WN 14) Ballada g-moll op. 23 
Siergiej Rachmaninow I Sonata fortepianowa d-moll op. 28

Urodzony w 1990 roku w Moskwie w muzycznej rodzinie Lukas Geniušas znany jest polskiej publiczności przede wszystkim ze względu na uzyskaną podczas XVI Konkursu Chopinowskiego w 2010 roku drugą nagrodę oraz swoje późniejsze występy w ramach festiwalu „Chopin i jego Europa”.  Pianista rozpoczął nieformalną edukację muzyczną już w wieku pięciu lat, natomiast podczas studiów w Konserwatorium Moskiewskim pieczę nad rozwojem artystycznym Geniušasa sprawowała jego babka, Vera Gornostayeva.
Repertuar artysty jest bardzo obszerny i obejmuje dzieła od baroku do współczesności. W programach jego koncertów znaleźć można zarówno koncerty fortepianowe Ludwiga van Beethovena jak i dzieła Johna Adamsa. Szczególną estymą darzy utworów kompozytorów rosyjskich.
Warszawski recital pianisty podzielony został pomiędzy kompozycje Fryderyka Chopina i Siergieja Rachmaninowa. Najpierw zabrzmi wybór dziesięciu mazurków pierwszego z tych twórców, które zaprezentowane zostaną w kolejności ich powstawania. Najpierw Geniušas wykona wczesne, napisane ok. 1830 roku mazurki f-moll op. 7 nr 3 i B-dur op. 17 nr 1, następnie zaś te pochodzące z drugiej połowy lat 30., a więc cis-moll op. 30 nr 4 i pierwsze trzy z czterech mazurków op. 33. Złożony z trzech tańców późny, ukończony w 1847 roku zbiór op. 63 zaprezentowany zostanie w całości. Część poświęconą temu gatunkowi domknie wydany w 1855 roku, a więc już po śmierci kompozytora, Mazurek a-moll op. 68 nr 2. Na zakończenie Chopinowskiej części koncerty zabrzmi Ballada g-moll, utwór który, jeśli wierzyć relacji Roberta Schumanna, sam twórca cenił najbardziej ze swego dorobku.
Spuścizna kompozytorska Siergieja Rachmaninowa w symboliczny sposób domyka epokę romantyzmu. Kompozytor rozpoczął pracę nad I Sonatą d-moll podczas pobytu w Dreźnie w 1906 roku, w tym samym czasie pracował tam także nad II Symfonią. „Żyjemy jak pustelnicy: z nikim się nie widujemy, nikogo nie znamy, nigdzie nie bywamy. Dużo pracuję” – tak kompozytor komentował pobyt w Niemczech. Tworzenie Sonata przysparzało mu jednak dużo trudności i ostatecznie ukończył ją dopiero w kwietniu 1908 roku. Pierwsze wykonanie spotkało się z dość chłodnym przyjęciem. Utwór ten przez wiele lat pozostawał w cieniu innych kompozycji fortepianowych Rachmaninowa, a częstszych wykonywań doczekał się dopiero w obecnych czasach.

Streaming recitalu Lukasa Geniušasa