Urodził się w 1931 roku. W czasie II wojny światowej członek Szarych Szeregów. Po wojnie zamieszkał na Górnym Śląsku.
Do roku 1952 pracował m.in. w Zakładach Urządzeń Technicznych w Bielsku. W 1955 roku zaczął pracę w Milicji Obywatelskiej w Łabędach, skąd zwolniono go dyscyplinarnie za przekonania religijne (zdeklarowany wierzący).
W latach 1956 – 1959 pracował jako górnik w kopalni "Zabrze". W czasie tzw. wydarzeń marcowych w 1968 roku pojechał do Warszawy, żeby pokazać solidarność z demonstrantami.
W 1976 roku z Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa usłyszał o powstaniu w Warszawie Komitetu Obrony Robotników, pierwszej jawnej opozycji w PRL. Nawiązał kontakt z Jackiem Kuroniem i został współpracownikiem KOR. Kolportował w województwie katowickim niezależne pisma KOR wydawane w podziemiu – "Biuletyn Informacyjny" i "Robotnika".
Do 1979 roku – w kopalni "Gliwice". Od 1977 roku był członkiem redakcji "Robotnika", wydawanego w drugim obiegu.
Nękany przez Służbę Bezpieczeństwa, pobity do nieprzytomności w maju 1977 roku, wielokrotnie zatrzymywany i przetrzymywany w aresztach. W końcu, w 1979 roku esbecy wymusili na nim i na rodzinie emigrację do RFN.
Władysław Sulecki zmarł w 2004 roku.
Biogram w oparciu o publikację dr. Jarosława Nei w "Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956 -89", t. 1, pod redakcją Jana Skórzyńskiego. Ośrodek KARTA, Warszawa 2000
