Pielgrzymka składała się z dwóch etapów: I etap (1-9 czerwca 1991) obejmował odwiedziny w Polsce północnej i wschodniej. Podczas tej pielgrzymki Jan Paweł II przekonywał rodaków, że odzyskana wolność jest zadaniem i historyczną szansą, której nie można zmarnować. Zachęcał do sięgnięcia do fundamentu wiary, czyli Dekalogu. "Od tych dziesięciu prostych słów zależy przyszłość człowieka i społeczeństw. Przyszłość narodu, państwa, Europy, świata".
II etap pielgrzymki (13-16 sierpnia) był związany z VI Światowym Dniem Młodzieży, który odbywał się w Częstochowie. Po raz pierwszy spotkała się tu młodzież z byłego bloku wschodniego i zachodniego, stąd określenie tego spotkania "biblijną karawaną poprzez kontynenty". Tę część pielgrzymki Jan Paweł II rozpoczynał od wizyty w Krakowie i Wadowicach.
Podczas tej pielgrzymki Jan Paweł II mógł po raz pierwszy przemawiać do żołnierzy, nauczycieli, więźniów, mógł spotkać się w szpitalu z chorymi dziećmi, ich rodzicami i personelem, po raz pierwszy przekroczył próg świątyni prawosławnej i protestanckiej. Przemawiał do przedstawicieli świata kultury w Teatrze Narodowym oraz korpusu dyplomatycznego w nowo utworzonej Nuncjaturze Apostolskiej.
Hasło IV papieskiej pielgrzymki "Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście" sygnalizowało radość z odzyskanej wolności, ale także niepokój, jak ta wolność będzie dalej pielęgnowana i wykorzystana do pokonania kryzysów społeczno-ekonomicznych i moralnych polskiego społeczeństwa. Słowa papieża brzmią aktualnie także dzisiaj.
