147 lat temu, 12 stycznia 1876 w San Francisco urodził się Jack London.
Książę piratów
Syn irlandzkiego awanturnika i astrologa dzieciństwo spędził w wielkiej biedzie. Niedostatek zmusił go do wczesnego zarobkowania. Chwytał się każdego zajęcia i poznawał uliczne życie portowego miasta. Jednocześnie pochłaniał tomy pełne opisów przyrody morskich podróży i odkrywczych wypraw.
W młodym Londonie narodziło się marzenie o wielkiej przygodzie. Został nielegalnym poławiaczem ostryg. Brawura, z jaką poruszał się po zatoce, zuchwałe wyprawy, a także awanturniczy tryb życia sprawiły, że 16-letni Jack London otrzymał przydomek "księcia piratów ostrygowych".
11:39 jack london - poszukiwacz przygód___fl 10785_tr_0-0_119734625b828a94[00].mp3 Jack London - biografia pisarza w audycji Alicji Seligi z cyklu "Przed spektaklem". (PR, 10.05.1987)
Debiut literacki
Wkrótce chęć poszukiwania przygód i mocnych wrażeń zaprowadziły go na drugą stronę barykady. W szeregach portowej milicji ścigał tych, do których sam niedawno należał.
W końcu zaciągnął się na szkuner i wyruszył na studniowy połów fok u wybrzeży Korei, Japonii i Syberii. Na statku pilnie słuchał opowieści starych wilków morskich i czytał zabrane ze sobą książki.
Po powrocie do San Francisco przyszedł czas na debiut literacki. W 1893 roku przypadkowo dowiedział się o ogłoszonym przez jedno z czasopism konkursie na opowiadania. Wysłał do redakcji nowelę "Tajfun u wybrzeży Japonii", za którą niespodziewanie otrzymał pierwszą nagrodę.
Odniesiony sukces nie wpłynął jednak na zmianę jego trybu życia. Wciąż pracował jako robotnik, a każdą wolną chwilę poświęcał na dokształcanie.
Niespokojny duch
Pasja poszukiwacza przygód skierowała go do Waszyngtonu, gdzie wraz z 1,5 tysięczną armią trampów szukał pomocy i rozwiązania problemu bezrobotnych.
Po tych doświadczeniach, w wieku 19 lat, powrócił do szkoły. Dzięki wytrwałości i zdumiewającym zdolnościom zdał egzamin i rozpoczął naukę na Uniwersytecie Berkeley. W ciągu semestru poznał dzieła Spencera, Darwina, Marksa i Nietzschego, które wraz z życiowym doświadczeniem ukształtowały oblicze i charakter jego prozy.
W 1897 roku Jack London, wraz z tysiącami Amerykanów ogarniętych gorączką złota, wyruszył na podbój Alaski. Do Klondike nie dotarł, ale podczas podróży poznał życie traperów i szulerów, ludzi twardych i zdecydowanych na wszystko. Te postaci wkrótce ożyły w jego powieściach.
Niezrealizowane marzenie
Wrócił do Kalifornii, gdzie począł spisywać swoje przygody. Pierwszy zbiór opowiadań: "Syn wilka" przyniósł mu sławę piewcy brutalnego życia na Alasce, a jego popularność ugruntował następna książka zatytułowana "Bóg ojców jego".
Zdobył uznanie krytyki literackiej, widzącej w nim artystę, który ukazał wielkość i poezję tajemniczej północy oraz tragizm i komizm zmagań człowieka z przyrodą. Kolejne tomy prozy przynosiły mu coraz większą popularność i dochody.
Postanowił zrealizować swoje marzenia o podróży dookoła świata. Powalony przez chorobę musiał jednak przerwać swą wyprawę w Australii. Załamał się, zmarł w wieku 40 lat. Istnieje podejrzenie, że popełnił samobójstwo.
W trakcie krótkiego życia napisał około 50 powieści, wiele opowiadań, reportaży i esejów. Do najsłynniejszych należą "Zew krwi" i "Biały Kieł", a także "Wilk morski", którego bohater ucieleśnia koncepcją nadczłowieka, wyznając i stosując absolutny, amoralny egoizm. Najwybitniejszym dziełem Jacka Londona jest jednak jego literacka autobiografia zatytułowana "Martin Eden".
Jack London w swej życiowej szamotaninie, w nieustannych zmianach zajęć, w wielu podróżach szukał przede wszystkim przygody, którą później apoteozował w swojej twórczości.
O życiu i twórczości Jacka Londona dowiedz się więcej z audycji Alicji Seligi.
mjm
