Пра палітычны тупік у Беларусі піша выданне Rzeczpospolita. На думку аўтара артыкулу Руслана Шошына, Лукашэнка адказаў на народны ўльтыматум так, як можна было спадзявацца – не падаў у адстаўку, не выпусціў палітычных вязняў, затое вывеў на вуліцы тысячы ўзброеных сілавікоў, што не стрымала пратэстуючых. У сталіцы падчас нядзельных пратэстаў каля 200 тыс. людзей пратэставала супраць уладаў, тысячы людзей выйшлі на вуліцы таксама ў Гродне, Брэсце, Віцебску ды іншых гарадах.
Ці магчымы агульнанацыянальны страйк, да якога заклікае Святлана Ціханоўская? На інтэрнэт-партале для страйкуючых рабочых зарэгістравалася крыху больш за пяць тысячы чалавек. Гэта няшмат, калі ўзяць пад увагу, што на адным толькі заводзе Беларуськалій працуе звыш 16 тыс. асобаў. Калі страйку не будзе, улады змогуць сказаць, што ў Ціханоўскай няма падтрымкі ў грамадстве. Палітолаг Павал Усаў перакананы, што мірныя пратэсты не змусяць Лукашэнку аддаць уладу.
У сваю чаргу ў штабе Ціханоўскай не жадаюць радыкалізацыі пратэстаў, не хочуць, каб у Беларусі паўтарыўся ўкраінскі Майдан, дзе быў захоп плошчы, намётавы гарадок, падпальванне пакрышак і аддзелы самаабароны. Некаторыя члены Каардынацыйнай рады, асабліва тыя, хто застаўся ў Беларусі, крытыкуюць таксама прапанову блакаваць дарогі. Таму Ціханоўская ўжо не прапануе гэтага рабіць, а звяртаецца да сілавікоў, каб яны перайшлі на бок пратэстоўцаў. Аднак сілавікі баяцца адкрыта дэманстраваць свае погляды, нават калі ім не падабаецца рэжым. Пераходзячы на бок пратэстаў, яны ўсё страцяць – кватэры, пасады, грошы, кар’еры. Адкуль вядома, што заўтра рэжым рухне?
нг