Transatlantyk

Płynący pod prąd nurtu , przekornie, wbrew formie a jednak z formą, w etosie tradycyjnym albo i nietradycyjnym; to emigracja z miasta na wieś, z dyskotekowych klubów do zapyziałych remiz, nieocieplonych, krytych eternitem, obrzydliwych ale w pięknych okolicznościach przyrody.

Transatlantyk

Foto: mat.pras.

Sielanka brutalnie zaorana, dziurawe drogi gdzieś między Kocudzą a Tomaszowem Lubelskim, po których telepie bus od przystanku do przystanku (z blachy), nie zatrzymując się przy skręcie do najdzikszych źródeł, gdzie ptaki tworzą muzykę, sto metrów od piękna. Polska groteska. Ta muzyka to wolność poza patosem. Zespół debiutuje swoim pierwszym programem. 

Ula Czerniak - kontrabas
Mikołaj Kubicki - trąbka, rap
Szymon Miśniak - perkusja
Michał Żak - cymbały, saks sopran, szałamaja, klarnet, śpiew