kazimierz

górski

Kazimierz Górski nie był piłkarzem wybitnym – można zastanawiać się, jak potoczyłaby się jego kariera, gdyby nie wybuch II wojny światowej i poważna kontuzja kolana, której doznał jako piłkarz Legii. Buty zawiesił na kołku w wieku zaledwie 32 lat, a przymiarki do trenerki rozpoczął już w momencie, kiedy tracił na znaczeniu w stołecznym zespole.

W klubowej piłce początkowo nie odnosił znaczących sukcesów, był asystentem słynnego Wacława Kuchara, prowadził drużyny rezerw, pełnił też funkcję selekcjonera kadry do lat 19. Samodzielnie pracował m.in. w Marymoncie, Gwardii Warszawa, z Legią sięgał po wicemistrzostwo kraju.

Wiadomo było jednak, że ma wizję tego, jak mają grać jego drużyny – marzył mu się ofensywny futbol na wzór Brazylii czy wielkich Węgier. I właśnie ta wizja i wyjątkowe podejście do piłkarzy pozwoliły mu na budowę najlepszej reprezentacji w polskiej piłce. Kiedy w 1970 roku przejmował biało-czerwonych, zabrał ze sobą graczy znanych mu z młodzieżowych reprezentacji, takich jak Grzegorz Lato, Jan Tomaszewski, Jerzy Gorgoń, Adam Musiał, Antoni Szymanowski czy Lesław Ćmikiewicz.