Antoni Edward Odyniec urodził się 25 stycznia 1804 roku w Giejstunach. Był poetą, pamiętnikarzem oraz tłumaczem. Należał do Filaretów - w 1824 roku napisał Pieśń Filaretów.
Swój pierwszy zbiór drobnych utworów opublikował w 1825 roku. W latach 1826-1829 przybywał w Warszawie, gdzie m.in. pracował w redakcji "Gazety Warszawskiej". W 1829 roku wyjechał za granicę. Wspólnie z Adamem Mickiewiczem zwiedził Niemcy, Szwajcarię i Włochy, co po latach opisał w - prezentowanych w "Lekturach Jedynki" - "Listach z podróży". W 1831 roku osiadł w Dreźnie. Tłumaczył dzieła twórców takich jak: Walter Scott, Byron czy Thomas Moore, współredagował "Bibliotekę klasyków polskich" oraz pisywał do "Przyjaciela Ludu".
Rok 1837 zastał Odyńca w Wilnie. Tu powstały dramaty "Felicyta" - uznawany za jego opus magnum, chrześcijański dramat sceniczny o losach męczennicy św. Felicyty - i "Barbara Radziwiłłówna". Na 20 lat poeta związał się z "Kurierem Wileńskim". W 1866 roku powrócił do Warszawy, gdzie współpracował z "Kroniką Rodzinną", drukując w niej "Listy z podróży" oraz "Wspomnienia z przeszłości". Zajmował się także tłumaczeniem (Aleksander Puszkin, Wasilij Żukowski, Walter Scott i Fryderyk Schiller) oraz bywaniem na salonach.
Odyniec zmarł 15 stycznia 1885 roku w Warszawie. Został pochowany na warszawskich Powązkach.
