"Ziemia Ulro", jak pisze Miłosz za Williamem Blakiem, to miejsce wygnania, w którym jesteśmy pogubieni i mamy poczucie bezsensu. W takim świecie powinniśmy mimo wszystko żyć, tworzyć i pracować.
- W najsłynniejszym i chyba najbardziej intrygującym fragmencie "Ziemi Ulro" jej autor interpretuje "Pana Tadeusza". Wydawałoby się, że tekst wszyscy znamy. Tymczasem Miłosz pokazuje, że "Pan Tadeusz" nie jest pseudorealistyczną opowieścią o życiu szlachty, ale marzeniem o świecie pełnym harmonii, ładu, w którym każda nasza czynność ma swoje miejsce i ogromne znaczenie - opowiada Jerzy Sosnowski.