19 marca upłynęło 100 lat od urodzin jednego z najwybitniejszych krytyków i historyków literatury polskiej XX wieku, Kazimierza Wyki.
Pochodził z podkrakowskich Krzeszowic – wrócił tu na czas wojny, by pracować fizycznie, uczyć w konspiracji, rozwijać się naukowo i spotykać choćby z Miłoszem i Andrzejewskim (oddawaliśmy się orgiom rozmów o sprawach publicznych, będzie wspominał Miłosz).
Właściwie przez całe życie związany był z Krakowem. Studia na UJ rozpoczynał u prof. Ignacego Chrzanowskiego, kończył zaś – by podjąć pracę badawczą – u prof. Stefana Kołaczkowskiego (obydwu tym uczonym zadedykuje później swój wydany doktorat: książkę o modernizmie polskim).
POSŁUCHAJ AUDYCJI
Wędrował – jako autor studiów i esejów – po bardzo wielu tematach, a pióro miał niezrównane. Przedmiotem jego zainteresowań badawczych były przede wszystkim: romantyzm polski (rzecz o Panu Tadeuszu Mickiewicza oraz rozprawa habilitacyjna: Cyprian Norwid , poeta i sztukmistrz) i twórczość młodopolska (Legenda i prawda Wesela).
Uważnie towarzyszył bieżącemu życiu literackiemu, potrafił rozpoznać talent (Z Dziennika Jana Józefa Szczepańskiego, rok 1947: Zaczynałem rok dosyć optymistycznie, kończę pełen pisarskich ambicji. Znowu – z winy Wyki). Był, jak powiedział o nim Jerzy Pilch, literackim dyktatorem.
Współtworzył Instytut Badań Literackich, którym kierował przez wiele lat, prowadził „Twórczość”, pełnił funkcję prorektora UJ, wychował całą szkołę wybitnych krytyków (Błoński, Flaszen, Kijowski, Puzyna).
Zapraszamy na audycję Bożeny Markowskiej o Kazimierzu Wyce. O jego działalności, pracach i życiu mówić będą profesorowie: Henryk Markiewicz (student Wyki) i Michał Głowiński oraz córka, prof. Marta Wyka. W audycji odtworzymy również z nagrań archiwalnych głos prof. Kazimierza Wyki.
