Christian Gerhaher: Schumann to ucieleśnienie prawdziwego artysty
W obradach Płytowego Trybunału Dwójki udział wzięli: Dorota Kozińska, Wojciech Michniewski i Kacper Miklaszewski. Spośród przesłuchanych wersji IV Symfonii d-moll op. 120 Roberta Schumanna jury uznało, że zwyciężyło nagranie Chamber Orchestra of Europe, dyr. Yannick Nézet-Séguin (nagranie: listopad 2012, Cite de la Musique, Paryż; DG 2014)
Pozostałe nagrania, których słuchaliśmy w audycji:
- Berliner Philharmoniker, dyr. Wilhelm Furtwängler (nagranie: 12-14 maja 1953, Berlin; LP 33, mono, DG 1953/CD 2004)
- Berliner Philharmoniker, Rafael Kubelik (nagranie: 1963; LP DG 1963/CD 2010)
- Wielka Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach, dyr. Antoni Wit (nagranie: Katowice 27/28.08. 1993, CD Naxos 1994)
- Orchestre Révolutionnaire et Romantique, dyr. John Eliot Gardiner (nagranie: 1997, Watford; 3 CD Archiv 1998/5 CD "Schumann – Collectors Edition" Archiv 2014).
- Staatskapelle Dresden, dyr. Christian Thielemann (nagranie: 31.10 i 1.11 2018, Tokio; Sony Classical 2019)
IV Symfonia to de facto drugie dzieło symfoniczne Roberta Schumanna, ukończone w 1841 roku tuż po Pierwszej. Nowa symfonia w d-moll została wykonana 6 grudnia 1841 roku w lipskim Gewandhausie. Od skrzypiec dyrygował Ferdynand David. Przyjęcie było mizerne, kompozytor zatem odłożył dzieło na bok, nie pozwalając na publikacje.
Schumann powrócił do utworu po 10 latach w 1851 roku. Dokonał korekt, poprawek w instrumentacji, z których był ponoć bardzo zadowolony. O nowej wersji mówił, że "jest lepsza i daje większy efekt, niż poprzednia". Publiczność usłyszała ją 3 marca 1853 roku. Schumann opublikował ją jako swoją IV Symfonia d-moll op. 120 w 1854 roku.
***
Plan słuchania:
I runda
(I cz.) Ziemlich langsam – Lebhaft (frag.)
II runda
(II część) Romanze. Ziemlich langsam (frag.)
III runda
(IV) Scherzo. Lebhaft (frag.)
Finał
Langsam (całość)
***
Tytuł audycji: Kto słucha nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki
Prowadził: Jacek Hawryluk
Data emisji: 26.10.2019
Godzina emisji: 17.00
pg
