Studio reportażu i dokumentu Polskiego Radia

Reportaż poświęcony zmarłemu kilka dni temu misjonarzowi o. Marianowi Żelazkowi. Marian Żelazek (ur. 30 stycznia 1918 w Palędziu koło Poznania, zm. 30 kwietnia 2006 w Puri w Indiach) - zakonnik, werbista. Urodził się jako siódme z szesnaściorga dzieci. W roku 1926 jego rodzina przeniosła się ze wsi do Poznania; Marian Żelazek po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w Gimnazjum Misyjnym w Górnej Grupie koło Grudziądza, a następnie, we wrześniu 1937 - nowicjat w seminarium duchownym Księży Werbistów w Chludowie koło Poznania, dwa lata później, 4 września 1939, rozpoczął swą pierwszą profesję zakonną. 20 maja 1940 aresztowany i osadzony w Forcie VII w Poznaniu, dwa dni później wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Od sierpnia do grudnia 1941 - w obozie w Gusen, później ponownie w Dachau, aż do wyzwolenia obozu przez Amerykanów 29 kwietnia 1945. Po opuszczeniu obozu wyjechał na studia teologiczne do Rzymu. Studiował w Instytucie Anselmianum. Trzy lata później, 18 kwietnia 1948 przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie i 21 marca 1950 wysłano go do Kesramal/Sambalpur w stanie Orissa w północnych Indiach. Przez 25 lat pracował wśród Adibasów, żyjących w dżungli koczowników; m.in. w 1968 organizował placówkę misyjną w Bondamunda. Od 1 czerwca 1975 przez długie lata niósł pomoc wśród trędowatych w leprozorium w Puri (nad Zatoką Bengalską). Był nominowany do pokojowej Nagrody Nobla. Akademia Medyczna w Poznaniu 3 października 2000 roku przyznała mu Medal im. Karola Marcinkowskiego "za zasługi w niesieniu pomocy charytatywnej i medycznej trędowatym". W roku 2002 zgłoszony został przez Ruch Solidarności z Ubogimi Trzeciego Świata Maitri jako oficjalny kandydat do nagrody Nobla, w tym samym roku otrzymał statuetkę "Złotego Hipolita" - nagrodę Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. W 2005 roku otrzymał Honorowe Obywatelstwo Miasta Poznania