5 lat temu odszedł Jeremi Przybora…
2009-03-03, 14:03 | aktualizacja 2009-03-03, 14:03
Jedyne w swoim rodzaju teksty Poety, Lirycysty przypomnimy przez całą środę - będą m.in. piosenek z Kabaretu Starszych Panów i cyklu Divertiment - ale nie tylko.
Do Akademii Muzycznej po 11tej zaprasza Monika Makowska, a po 22ej – Teresa Drozda.
Akademia Rozrywki także się przygotuje, a w Klubie Trójki zapewne też padnie ciepłe słowo o Bohaterze, ponieważ gościem Klubu będzie Kazimierz Kutz.
Satyryk, lirycysta, autor opowiadań, tekstów piosenek, audycji radiowych, reżyser. W 1937 roku wygrał konkurs Polskiego Radia i rozpoczął pracę jako spiker rozgłośni Warszawa II. We wrześniu 1939 roku pozostał na stanowisku. Poznał wtedy Jerzego Wasowskiego. Podczas Powstania Warszawskiego pełnił służbę spikerską.
Po wojnie pracował w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy.Wówczas, w audycji satyrycznej „Pokrzywy nad Brdą”, przedstawił po raz pierwszy swoje teksty. Po powrocie do Warszawy, w roku 1948, początkowo był spikerem rozgłośni centralnej, potem pracował w Redakcji Teatru Polskiego Radia, a na końcu – w Redakcji Humoru i Satyry.
Z początku lat 50-tych pochodzą jego pierwsze słuchowiska z muzyką Jerzego Wasowskiego. Później dołączyły do nich audycje cykliczne: „My z przyjacielem”, „Tryptyk” i „Listy z podróży”.
Jeremi Prybora pisał teksty dla Teatru Satyryków i piosenki do kabaretu „Szpak”. Występował także w „Wagabundzie”, Kabarecie Lidii Wysockiej. Jest autorem tekstów piosenek do spektakli „Studencka miłość” (Teatr Młodej Warszawy) i „Podróż poślubna” (Teatr Nowy), dialogów filmowej komedii „Ewa chce spać” i scenariusza „Żołnierza królwej Madagaskaru”.
Od 1948 do 1958 roku pojawiał się na antenie radiowej, powstały z jego inspiracji, Teatrzyk Eterek. Teksty jedynei trzynastu premier Teatrzyku ukazały się w książce „Spacerek przez Eterek”. Oprócz tego wydał m.in. „Listy z podróży”, „Baśnie Szeherezadka, „Ciociu, przestrasz wujka”, „Miłość do magister Biodrowicz” oraz dwa zbiorki zawierające wybór tekstów „Kabaretu Starszych Panów” (w telewizji obecny w latach 1958-1966).
Dla Telewizji Polskiej zrealizował cykl „Devertimento” i spektakle „Happy End”, „Ślepe uczucie magistra Wyprostka”, muzykał „Gołoledź”, „Definitywny upadek prezesa, „Medea, moja sympatia”, „Balladyna 68”, „Departament trzynasty (te znalazły się w tomie „Teatr Nieduży). (…)
W latach 1978-1980, wraz z Jerzym Wasowskim, zrealizował w kolorze „Kabaret Jeszcze Starszych Panów” (opublikowany drukiem w 1980 r.), próbując przywołać nie zarejestrowane kabarety z początkowego okresu. Ostatnim wspólnym przesięwzięciem, które podjął z Jerzym Wasowskim, był telewizyjny recital Hanny Banaszak p.t. „Telefon zaufania”.
Poza tym tłumaczył teksty piosenek, głównie z francuskiego, oraz napisał m.in. libretto i piosenki do musicalu „Piotruś Pan”.
Artystyczno-prywatne zmagania z codziennością znalazły swoje miejsce w „Autoportrecie z piosenką” i trzech tomach „Memuarów”. (źr.: "Leksykon Kabaretu Starszych Panów - Ostatni Naiwni", wyd. MUZA 2008)