Rock w PRL - o paradoksach współistnienia
2008-09-12, 14:09 | aktualizacja 2008-09-12, 14:09
W 1982 roku z powodu stanu wojennego nie odbyły się festiwale w Opolu i Sopocie, a Jarocin się odbył. Jak to się stało? "Może artyści, którzy mieli wystąpić na tych festiwalach nie mieli nic ciekawego do powiedzenia" - powiedział Lech Janerka.
Tak rozpoczął się panel dyskusyjny o współistnieniu z komunistyczną władzą muzyków rockowych w PRL. Dyskusja, która odbyła się w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w czwartek 11 września, była częścią zorganizowanej przez Instytut Pamięci Narodowej konferencji "Twórczość obca nam klasowo - aparat represji wobec środowisk twórczych w okresie Polski ludowej.
Środowiska twórcze przez cały okres PRL znajdowały się w centrum uwagi komunistycznych decydentów. Jedni starali się podporządkować je metodami siłowymi, inni - pozorami liberalizacji systemu. Cel był zawsze ten sam - poparcie dla władzy. We wszystkich przypadkach parasol ochronny zapewniał aparat bezpieczeństwa.
W dyskusji prowadzonej przez Dariusza Bugalskiego z Trójki i doktora Tomasza Toborka z IPN wzięli udział muzycy, których największa aktywność twórcza przypadła na lata 80. - Lech Janerka, Tomasz Lipiński, Krzysztof Grabowski (lider grupy Dezerter) i Grzegorz Markowski. Ich refleksji słuchacze mogli wysłuchać w "Klubie Trójki" tego samego dnia. [Posłuchaj "Klubu Trójki]
Dyskusję rockmanów poprzedziły referaty dr Anny Idzikowskiej Czubaj z Uniwersytetu Adama Mickiewicza, dr. hab. Jacka Sawickiego i prof. Zbigniewa Zaporowskiego. (jp)