16/2: w_poszukiwaniu_utraconego_czasu
2008-02-16, 13:02 | aktualizacja 2008-02-16, 13:02
powstańczy album lokajskiego --- history will repeat itself --- orient!!! --- wampiry z rosji --- tubylokino.pl --- tu będzie kino indonezyjskie --- koledzy z białegostoku w krakowie --- architektura współczesnej australii +++ zając w studiu
tydzień temu...
W tym tygodniu, stacjonarnie, to znaczy się:
Miał dobre wyczucie. Jego zdjęcia, często robione spontanicznie, są pełne życia. A dziś wszystkie one przywołują jakieś wspomnienia, bo wielu bohaterów tych zdjęć już nie ma, zostali tylko na fotografii. (Zofia Domańska-Lokajska)
BROK - Eugeniusz Lokajski - był znakomitym polskim sportowcem, oszczepnikiem, olimpijczykiem. W czasie Powstania Warszawskiego dowodził plutonem 35. pułku piechoty. Jednocześnie fotografował życie codzienne walczącego miasta.
Na kilka dni przed śmiercią, we wrześniu 1944 roku, przekazał 23. rolki filmowe swej siostrze, Zofii. W 2003 roku trafiły one do Muzeum Powstania Warszawskiego.
Teraz ukazał się FANTASTYCZNY ALBUM ze zdjęciami Lokajskiego. Jesteśmy nim zachwyceni!!! W Radiowym Domu Kultury opowie o tym wydawnictwie rzeczniczka Muzeum, Anna Kotonowicz.
Tak (po lewej) wyglądało stare radomskie kino. Takich miejsc w naszym kraju było kilkaset. Większość z nich, niestety, już nie istenije. Ale znaleźli się ludzie, którzy postanowili przywołać piękne wspomnienia z przeszłości...
Ewa Cieniak i Bartek Nowakowski, na co dzień ekipa Chruma, zjechała Polskę wzdłuż i wszerz i tak powstał ZNAKOMITY projekt "Tu było kino". Przybliżymy ideę w tym wydaniu Radiowgo Domu Kultury, w związku z obecnością autorów zamieszania.
W zeszłym tygodniu śledziliśmy Wilka w Berlinie. Teraz śledzimy Zająca :)
Iwonę poznaliśmy, gdy Radiowy Dom Kultury gościł w Stoczni Gdańskiej. Potem odwiedziliśmy ją na squacie w Londynie. Teraz dzielna dziewczyna odwiedza nas.
Zając szaleje, choć nic tego wcześniej nie zapowiadało. Dzieli życie między Trójmiasto a Londyn, przy okazji wizytuje Stany Zjednoczone. Jednocześnie pracuje nad nowym projektem "Mama".
Iwona pisze tak: "Cudzoziemka jest słowem - kluczem funkcjonującym w relacji z moja mamą. Poczas mojego pobytu w Cleveland pokazałam obrazy i muralesy dotyczące mojej relacji z mamą, kobiety z kobietą, która jest jej młodszym klonem. Doszukiwałam się podobieństw (w przeszłości odbierałam te podobieństwa jako przeklęństwo teraz je celebruje). Była to podróż z moją mamą w czasy jej dzieciństwa i młodości".
W księgarniach od kilku dni najnowsza książka Wiktora Pielewina - zdaniem wielu, najjaśniejszej, obecniej, gwiazdy literatury rosyjskiej.
Młody nieudacznik, Roma Szurkin, odpowiada na ogłoszenie prasowe, obiecujące mu sukces życiowy, i trafia do bractwa wampirów. Przechodzi szkolenie, podczas którego poznaje historię bractwa i dowiaduje się, kto rzeczywiście rządzi światem. Społeczność wampirów stworzyła wielka nietoperzyca Isztar. Jej poddani wyhodowali rasę ludzką, która dostarcza im pokarmu. Pomiędzy wampirami a ludźmi jest jeszcze grupa Chaldejczyków - to oni kryli się niegdyś w czołgach, a obecnie w limuzynach z zaciemnionymi szybami. Już niebawem na gruzach poprzednich epok, w następstwie całkowitego przeobrażenia rosyjskiego społeczeństwa, wyrośnie nowe, piąte imperium. Jakie ono będzie? W najnowszej powieści Pielewin drąży tematy podejmowane już w poprzednich utworach - w życiu wszystko jest względne, a ludzie podlegają nieustannej manipulacji. Autor pozostaje prorokiem i kronikarzem nowej ery. Sięga po charakterystyczne dla siebie środki: miesza rozmaite wierzenia - teozofię, okultyzm, buddyzm, mitologię babilońską - i znajduje dla nich niespodziewane zastosowanie we współczesności. Powstała powieść niezwykle pielewinowska, a jednocześnie ciągle zaskakująca szaleństwem pomysłów, wizją, kunsztem literackim i zaraźliwym humorem.
O "Empire V", obsesjach Pielewina i poszukiwaniu wampirów wokół nas, opowie w RDK Piotr Kofta.
Po raz pierwszy w Polsce wielki przegląd kina indonezyjskiego!
Filmy azjatyckie coraz częściej goszczą na ekranach polskich kin, a wyjątkowa twórczość kinowa, charakterystyczna dla takich państw, jak Indie, Korea Południowa, Japonia, Iran czy Chiny (wraz z Hong Kongiem), przestały być dla Polaków towarem niedostępnym. W Polsce mało znana jest jednak twórczość pochodząca z jednej z regionalnych potęg filmowych, jaką jest Indonezja.
Ambasada Republiki Indonezji zaprasza na spotkanie z niezwykłą twórczością indonezyjskiej kinematografii, która w Polsce jest całkowicie nieznana, choć właśnie przeżywa swój burzliwy renesans. Przegląd zamierza pokazać niezwykłe bogactwo indonezyjskiej kultury oraz różnorodność tego kraju. Od typowo indonezyjskich komedii, ukazujących klasę średnią, po filmy z nurtu kina grozy, aż po społeczne obrazy traktujące o problemach wielokulturowości – w przeglądzie znajdzie się coś dla każdego widza. Od Dżakarty aż po Zachodnią Papuę – czas poznać niezwykłą różnorodność tego kraju.
Kinematografia indonezyjska sytuuje się gdzieś na pograniczu między rozrywkowym kinem hinduskim, a tradycją artystyczną kina chińskiego. Dominującym nurtem jest tu niewątpliwie film komediowy charakteryzujący się specyficzną i subtelną ironią. Pod osłoną komedii często przemyca się treści poważne radzące sobie z współczesnymi problemami dotykającymi modernizujące się społeczeństwo indonezyjskie.
Pokazana zostanie twórczość młodej generacji twórców indonezyjskich. Najstarszy reżyser ma zaledwie 38 lat, tym samym pokazane zostanie przyszłość kinematografii z tego kraju.
W tym wydaniu RDK przybliżymy kino indonezyjskie, zapraszając wraz z Przemysławem Stepniem, na przegląd.
Białystok w Krakowie. Dąbrowski i Radziszewski spotkali się po latach.
Dwóch znanych artystów z Warszawy i ich początki. Białystok, przełom lat 80’ i 90’. Chłopackie fascynacje Kuby Dąbrowskiego utrwalone na klatkach filmu i genderowe mistyfikacje Karola Radziszewskiego zawarte w dziecięcych zeszytach. Jakim sposobem tych dwóch zostało kolegami skoro u jednego rządzą Bullsi i szkolne bójki, a u drugiego projekty sukni Barbie i piesko-syrenki przebrane za królewny?
Na wystawę zaprosimy wraz z jej kuratorem Karolem Hordziejem.
Living The Modern. Modernizm we współczesnej architekturze Australii.
We Wrocławiu odkrywany nieznany większości z nas kontynent. Jak się buduje ostatnio w Australii?
Wystawa prezentuje niemal pięćdziesiąt budynków mieszkalnych, od wolnostojących domów jednorodzinnych po apartamentowe drapacze chmur, zrealizowanych na przestrzeni ostatnich piętnastu lat przez 25 australijskich pracowni architektonicznych. Składają się one na obraz rozwoju współczesnej architektury tego kraju, w którym transformacja i interpretacja tradycji modernizmu posłużyła powstaniu budynków odpowiadających specyficznemu stylowi życia mieszkańców, wymogom klimatu i krajobrazu. Przegląd został uzupełniony wcześniejszymi przykładami modernizmu, powstającymi od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku, prezentowanymi przez prace takich architektów jak Glenn Murcutt, Harry Seidler, Gabriel Poole, Sydney Ancher, Neville Gruzman, Stan Symonds i Robin Boyd.
Obiekty zostały zgrupowane według sześciu kategorii odnoszących się do najważniejszych aspektów modernizmu: Minimalizm, Rzeźbiarskość, Ramy, Interakcja, Krajobraz i Wschód/Zachód.
Do Wrocławia wybierzemy się wspólnie z Michałem Dudą.
Na koniec raz jeszcze Warszawa. "History Will Repeat Itself", czyli strategie rekonstrukcji w sztuce współczesnej.
Rekonstrukcje stały się ostatnio niezwykle popularne. Dowód - wystawa w stołecznym Zamku Ujazdowskim.
O szczegółach niezwykłego projektu opowie w tym wydaniu Radiowego Domu Kultury Kaja Pawełek z CSW.
dużo się dzieje, co udowadniamy nieustająco
rdk//agnieszka szydłowska, agnieszka obszańska, michał nogaś