Tadeusz Sobolewski o polskim kinie dokumentalnym lat 60. i 70.
2013-11-22, 14:11 | aktualizacja 2013-11-23, 19:11
Zadziwiająco wiele mówiące o ówczesnej rzeczywistości - mimo ograniczeń cenzuralnych - kontrowersyjne i nierzadko fascynujące. O kinie dokumentalnym epoki Gomułki i Gierka porozmawiamy z jednym z najbardziej znanych krytyków filmowych w Polsce.
Kono Kazimierza Karabasza, Marka Piwowskiego, Wojciecha Wiszniewskiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Tomasza Zygadły, Andrzeja Titkowa i wielu innych wspaniałych artystów - temu właśnie poświęcimy najbliższy "Trójkowy wehikuł czasu", w którym naszym przewodnikiem zgodził się zostać znakomity krytyk - Tadeusz Sobolewski.
Muzycznie usłyszymy m.in. piosenkę, przy której tańczą bohaterowie „Roku Franka W.” Karabasza; jedno z nagrań zrealizowanych przez zespół Klan dla Wytwórni Filmów Dokumentalnych; oraz utwór artysty, który padł ofiarą zbyt wielkiej fantazji pewnego, wybitnego skądinąd, dokumentalisty...
Do wysłuchania "Trójkowego wehikuł czasu" zapraszają Agnieszka Obszańska i Jerzy Sosnowski.
Usłyszeliśmy dziś następujące piosenki (z gwiazdką – po raz pierwszy w Wehikule):
1. Karin Stanek(& Czerwono-Czarni): Czekoladowy krem (1966) 2’38”
2. Ada Rusowicz (& Błękitne Pończochy): Nie bądź na mnie taki zły (1964) 2’26”
3. * Czesław Niemen: Sukces (1968) 3’12”
4. * Klan: Pociągi (instrumentalne – inna kompozycja niż piosenka Klanu pod takim samym tytułem) (1971) 3’09”
5. * Skaldowie: Na granicy dnia (1976) 2’07”
6. bardzo krótki fragment piosenki – Breakout: Czarno-czarny film (1973) (w całości liczy 3’13”)