Kolonie francuskie 39

Zita Swoon & Axelle Red – De qoui a besoin l’amour?

Satin Wall – Dans les profondeurs

TC Matic – Pitié pour lui

TC Matic – O la la la

TC Matic – Bazooka Joe

TC Matic – Putain putain

Arno – Je veux nager

Arno & Stephan Eicher – Ils ont changé ma chanson

Zita Swoon – Intrique

 

T.C. Matic

Pod koniec lat 70. Arno Hintjens, wokalista dość znanego wówczas w Belgii duetu Tjens Couter, doszedł do wniosku, że grany przez nich rhythm’n’blues to przeżytek. Zdecydował się radykalnie zmienić brzmienie zespołu. Przy okazji rozszerzył skład i zmienił nazwę grupy na T.C. Matic. Gitarzystę Paula Decuotere’a zastąpił Jean-Marie Aerts, który odtąd był współtwórcą większości utworów.

Mimo że nie byli debiutantami, mieli kłopoty z zaistnieniem na rynku. W końcu ich menager, Paul Evrard, założył własny label - Parsley. Już pierwsza nagrana piosenka - „Oh, la la la” - stała się przebojem.

Grupa wydała cztery płyty - "TC Matic", "L'Apache", "Choco", "Ye Ye", wszystkie doskonale przyjęte.

W muzyce T.C. Matic słychać new wave, bluesa, funk, rocka, a nawet francuską chanson. Spore są wpływy amerykańskie, choć ich muzyka jest bardzo europejska.

T.C. Matic bardzo ceniono za koncerty, zwłaszcza dzięki charyzmie Arno Hintjensa. Zespołowi nie udało się jednak przebić na rynek międzynarodowy. W 1986 roku, po rozczarowującej trasie z Simple Minds i sześciu latach działalności, T.C. Matic przestał istnieć.

Hintjens rozpoczął karierę solową (nagrywa jako Arno), a Jean-Marie Aerts został producentem. Pracuje zarówno z Arno jak i pozostałymi ex-członkami zespołu.