Kolonie francuskie 4

Autour de Lucie - Contradiction (Tarwater remix)
Autour de Lucie - Marie (ce qui ne revent pas aux étoiles)
Miossec - Non, non, non, non (je ne suis plus saoul) (wersja 2007)
Georges Brassens - La Non Demande En Mariage
Miossec - La Non Demande En Mariage (Brassens)
Miossec - Ballade de Melody Nelson (Gainsbourg)
Bed - Nightsweeping
Jérôme Miniere - Il est midi
Encre - Nocturnes
Colleen et Les Boites a Musique - I'll read You A Story

 

Christophe Miossec pochodzi z Bretanii, z Brest. Tam zaczynał w latach 80., występując z lokalnym zespołem Printemps Noir. Potem na kilka lat wyjechał do Paryża, gdzie pracował między innymi jako dziennikarz i recenzent muzyczny.

Dopiero powrót do Brest i spotkanie z gitarzystą Guillaume Jouan’em zadecydowały o ostatecznym wyborze drogi życiowej. Po kilku miesiącach występów w brestońskich klubach, w 1995, Miossec wydał pierwszą płytę - Boire, która spotkała  się z ciepłym przyjęciem prasy muzycznej. Artysta został uznany za jednego z pierwszych reprezentantów ‘nowej fali’ w piosence francuskiej. Jej skostniałą formę odświeżył pisanymi z szorstką wrażliwością, odważnymi tekstami i rockowym brzmieniem. Kolejne krążki - Baiser, À prendre, Brûle - przynosiły mu coraz większą popularność. Sukces sprawił, że Miossec zaczął także pisać teksty dla innych, między innymi dla Jane Birkin, Juliette Greco czy Johnny Halliday’a.

W 2004 Miossec uczcił swoje czterdzieste urodziny płytą 1964, nagraną z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej. Do tworzenia kolejnego albumu, L'Étreinte (2006), zaprosił artystów z różnych muzycznych okolic. Z jednej strony pojawił się tam Gérard Jouannest (pianista współpracujący między innymi z Jacques’em Brelem), a z drugiej -  Stef Kamil Carlens z belgijskiej grupy rockowej Zita Swoon.

Niedawno, po kilku latach spędzonych w Brukseli, Miossec wrócił do Bretanii. Rodzinne miasto umieścił w tytule wydanej właśnie kompilacji swoich najsłynniejszych utworów - Brest of (Tout ça pour ça). Znalazły się na niej nowe wersje La fidélité, Que devient ton poing quand tu tends les doigts czy Non, non, non, non (je ne suis plus saoûl). Płytę można kupić w Polsce, więc każdy będzie mógł się przekonać, jak brzmi jeden z najbardziej znaczących artystów sceny frankofońskiej ostatniej dekady.