yakow zak 663.jpg

Na warszawskim konkursie Zak zwrócił na siebie uwagę już pierwszym występem. Profesor Karol Stromenger napisał o tym w prasie następująco:
"Dnia szóstego [przesłuchań – przyp. sd], wybił się pianista rosyjski Jakow Zak. Zdawało się, że fortepian nagle zakwitł tonem żywym i soczystym. Instrument nabrał barw, spłynął na salę piękny dźwięk [...] Niezwykle świetne było wykonanie Etiudy a-moll nr 2 z op. 10 w tempie niemal glissando, ze zdumiewającą przy tym równością. Przy całej finezji uderzenia mazurki podane były z prostotą".
W pokonkursowym sprawozdaniu prof. Piotr Rytel, sam świetny pianista i kompozytor, grę Zaka scharakteryzował słowami:
"Piękne zwycięstwo i tryumf [...]. Mazurki, owe tak najbardziej polskie mazurki Chopina, najlepiej, jak się okazuje, zrozumiał, odczuł, grał pan Jakow Zak. [...]. To, co robią palce Zaka, ta ich perfekcja, niespotykana u pianistów innych, może nawet przewyższających Zaka swym talentem [...] musi imponować i – bądźmy szczerzy – zachwycać. [...]. Tą perfekcją, tą absolutną swobodą [...] Zak pobił wszystkich – w opinii jurorów i prawdopodobnie także w opinii wielu słuchaczów".
***
Stanisław Dybowski/Narodowy Instytut Fryderyka Chopina 2003-2015

1937. Nagroda Polskiego Radia dla Jakova Zaka