Cykl gawęd, które dawały słuchaczowi możliwość poznania i zaprzyjaźnienia się z naszym gościem – bohaterem tygodnia. 🎧 Premiera nowych od poniedziałku do piątku. 📻 Emisja poniedziałek - piątek o 12:05 w Dwójce. Prowadzenie rotacyjnie: Aleksandra Łapkiewicz, Jan Kanty Zienko, Dorota Gacek, Maria Czok, Małgorzata Szymankiewicz.
Urodziłem się w 1923 roku prawie w teatrze. Moją mamę bóle chwyciły właśnie tam, ale zdążyła przyjechać do domu. Na szczęście nad nami mieszkała pani, która była akuszerką i wszystko poszło dobrze - zaczął swoją opowieść Józef Hen.
- Uważam, że moim zadaniem jest przybliżanie współczesnej kultury niemieckiej polskim czytelnikom. Między innymi dlatego wybierałam autorów postępowych, którzy opisywali współczesną rzeczywistość niemiecką - mówiła Sława Lisiecka.
- Mój mąż założył pierwsze wydawnictwo i chciał wydawać różne rzeczy. Po kilku książkach nastąpił krach i wydawnictwo padło, bo padły też hurtownie (...) Potem ja założyłam wydawnictwo - zaczęła swoją kolejną opowieść Sława Lisiecka.
- Od lat jestem zainteresowana literaturą, która zajmuje się życiem społeczno-politycznym. Psychologią postaci, ale ten zaangażowaniem w życie społeczne. To mnie bardzo fascynuje - zdradziła Sława Lisiecka.
- Wprowadziliśmy się na Wschodnią 49. To był 1974 rok i mieszkam tu do dziś. To już 50 lat. Mój mąż nie żyje od 10 lat i jestem tutaj sama. Jednak tu rozpoczął się nasz wspaniały okres życia w ponurej i socjalistycznej rzeczywistości. Byliśmy jednym z niewielu w Łodzi domów opozy...
- Opowieść o moim domu nie byłaby zabawna. Miałam dość autorytarnego ojca. Z jednej strony moja mama była katoliczką, a mój ojciec był komunistą. Jakoś pięknie się te bieguny uzupełniały - opowiadała Sława Lisiecka.
- W 1989 zacząłem sobie przypominać intensywnie mój warsztat badawczy. Przyszły nowe czasu i odnawia mi się mój stary ból, czyli brak doktoratu, za który się biorę - mówił prof. Jan Stanisław Wojciechowski.
- Miałem to szczęście w tych licznych nieszczęściach wtedy, że Muzeum Narodowe we Wrocławiu kupiło dużo moich prac. Te pieniądze bardzo mi się przydały w momencie ogłoszenia stanu wojennego - wspominał Jan Wojciechowski.
- Kończyliśmy studia i robiliśmy dyplomy w czasach, kiedy szalała kontrkultura. Wszyscy byli wystylizowani kontrkulturowo. Większość z nas to byli hipisi - opowiadał Jan Wojciechowski.
- Rok 1968 utkwił mi w pamięci przez wspomnienie Marca. Nie byłem wielki działaczem, ale z różnych powodów wiedziałem o wiecu i na nim poszedłem - mówił prof. Jan Wojciechowski.
z 256
-logo.svg?w=256&q=75){kind=logo}