X
Szanowny Użytkowniku
25 maja 2018 roku zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r (RODO). Zachęcamy do zapoznania się z informacjami dotyczącymi przetwarzania danych osobowych w Portalu PolskieRadio.pl
1.Administratorem Danych jest Polskie Radio S.A. z siedzibą w Warszawie, al. Niepodległości 77/85, 00-977 Warszawa.
2.W sprawach związanych z Pani/a danymi należy kontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych, e-mail: iod@polskieradio.pl, tel. 22 645 34 03.
3.Dane osobowe będą przetwarzane w celach marketingowych na podstawie zgody.
4.Dane osobowe mogą być udostępniane wyłącznie w celu prawidłowej realizacji usług określonych w polityce prywatności.
5.Dane osobowe nie będą przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy lub do organizacji międzynarodowej.
6.Dane osobowe będą przechowywane przez okres 5 lat od dezaktywacji konta, zgodnie z przepisami prawa.
7.Ma Pan/i prawo dostępu do swoich danych osobowych, ich poprawiania, przeniesienia, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
8.Ma Pan/i prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych osobowych do jej wycofania. Skorzystanie z prawa do cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
9.Przysługuje Pani/u prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.
10.Polskie Radio S.A. informuje, że w trakcie przetwarzania danych osobowych nie są podejmowane zautomatyzowane decyzje oraz nie jest stosowane profilowanie.
Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach dane osobowe oraz polityka prywatności
Rozumiem
Muzyka

Opałka - kompozytor nowoczesny, ale nie awangardowy

Ostatnia aktualizacja: 22.02.2017 13:55
Słuchając „Emerge” Tomasz Jakub Opałka możemy przestać się dziwić, czemu ten młody wciąż kompozytor już dziś zaliczany jest do elity najlepszych polskich twórców.
Opałka - kompozytor nowoczesny, ale nie awangardowy
Foto: okładka płyty

Urodzony 1983 roku kompozytor Tomasz Jakub Opałka, jak sam pisze, odżegnuje się „zarówno od konceptualizmu, jak i postmodernizmu” i tworzy dzieła, które znajdują swoje fundamenty w historii muzyki. Na jego krążku „Emerge”, pierwszym monograficznym, znajdziemy cztery kompozycje napisanymi w latach 2007-2014 r. na duże składy instrumentalne: "Collisions of the Matter", "Emerge", "D.N.A." oraz "Quadra". W przypadku Opałki każdy utwór to inne odniesienia, źródła inspiracji, a często bardzo trudne dla amatora-słuchacza - struktury.

Jego muzyka częściej niż tylko miejscami jest mroczna, przepełniona tajemniczością, teatralnością czy poczuciem grozy. ''Collisions of the Matter'' oparte jest na zderzaniu się figur rytmicznych, harmonicznych i melodycznych, Symphony no. 2 ''Emerge'' (2014) dedykowana kompozytorowi Władysławowi Słowińskiemu, ma dużo z muzyki filmowej, a na uwagę zasługuje rozbudowana warstwa perkusyjna, ''D.N.A. Bass Clarinet Concerto'' nawiązuje do „Łańcucha” Lutosławskiego, a kończąca krążek ''Quadra'', to mocne uderzenie.

Linus Roth potrafi zaskakiwać! Do tej pory myślałem o nim przede wszystkim jako o świetnym interpretatorze i promotorze muzyki Mieczysława Weinberga. Można powiedzieć, że obok Gidona Kremera, jeżeli chodzi o dzieła na skrzypce, nikt inny nie zrobił więcej, by przybliżyć jego twórczość. Komplet sonat skrzypcowych, koncert skrzypcowy, concertino, dzieła solo na ten instrument - Linus Roth świetnie rozumie tę muzykę, nie gorzej radzi sobie też z innymi kompozytorami tworzącymi na terytorium Rosji. Jego ostatnia płyta to dwie klasyczne pozycje w repertuarze: drugi koncert Szostakowicza, jedna z najwybitniejszych XX-wiecznych pozycji, a także chyba najpopularniejszy obok Mendelssohna koncert Czajkowskiego na skrzypce i orkiestrę. Ale, i tu zaskoczenie, utwór ten usłyszymy tutaj w premierowej, oryginalnej wersji! Nie chcę psuć słuchaczom zabawy w odnajdywaniu różnic – ale, już teraz mogę podkreślić – warto poświęcić czas, by usłyszeć go w wykonaniu młodego Niemca, którego wspiera London Symphony Orchestra pod batutą Thomasa Sanderlinga.


Olśniewające! Jak inaczej można nazwać to, co widzimy i słyszymy na filmie „The Planets – A Figure Skating and Modern Dance Fantasia” Barbary Willis Sweete. Znakomita interpretacja epokowego dzieła Gustava Holsta – „Planets” dokonana przez Montreal Symphony Orchestra pod wodzą Charlesa Dutoita – to wystarczający powód, by zakupić tę płytę DVD. Jednak gdy ją odpalimy, ujrzymy jeszcze inne oblicze tego dzieła, nie, nie w formie baletu, ale baletu na łyżwach. Fantastyczne występy łyżwiarskich mistrzów świata Paula i Isabelli Duchesnay, czy byłego mistrza Briana Orsera, przyprawiają o zawrót głowy. Ponad 50 minutowy pokaz olśniewających popisów zarówno solo, jak i grupowanych udowadnia jak wielowymiarowe, wielobarwe i z możliwością różnego zastosowania są „Planety” Holsta.


Antonii Wit, jeden z największych promotorów polskiej kultury na świecie nie przestaje zadziwiać. Wraz z Warszawką Orkiestrą Kameralną prezentował niedawno szereg uwertur Stanisława Moniuszki, z których tylko kilka, przede wszystkim z Halki i Strasznego Dworu, są jako tako znane polskiej publiczności, a teraz kontynuuje swoją podróż i zanurza się jeszcze głębiej w twórczość tego kompozytora. Właśnie ukazała się – oczywiście dla Naxosu, z którym od lat jest związany – kolejna płyta z muzyką symfoniczną Moniuszki, na której znajdziemy zarówno fragmenty z jego oper, ale już nie uwertury, jak i żyjące własnym życiem utwory na orkiestrę. Oczywiście, na krążku musiało się znaleźć miejsce na Mazurek ze Strasznego Dworu czy Tańce góralskie z Halki. Prawdziwą jednak przyjemnością jest słuchanie jego mniej znanych dzieł, śpiewnych, melodyjnych, przepełnionych folkowymi nutami. Antonii Wit ukazuje magię i nieprzemijające piękno tej muzyki.

Paweł Gusnar na swojej płycie „Saxophone Varie vol. 2” udowadnia dwie rzeczy. Niedowiarki, które uważają, że instrument ten należy jednoznacznie do świata jazzu, mogą się porządnie zdziwić, słysząc co solista z nim wyczynia w utworach muzyki poważnej, ci zaś, którzy uważają, że zostało na niego napisanych bardzo mało dzieł, więc nie warto sobie zawracać głowy, też mogą się porządnie zdziwić. „Saxophone Varie vol. 2” do duety – wspaniali pianiści m.in Krzysztof Herdzin i skrzypaczka Joanna Kawalla. Wszystkie dzieła są współczesne, najstarsze powstało w 2008 roku, najmłodsze w zeszłym roku. Do gustu najbardziej mi przypadły utwory Pawła Łukaszewskiego – znanego przede wszystkim z tworzenia cudownej muzyki sakralnej. Jego rozpoczynające krążek Trinity Concertino na saksofon sopranowy i fortepian i krótka Aria na saksofon sopranowy i fortepian pokazują, jak bardzo szerokie są jego muzyczne horyzonty, jak bardzo nie chce się ograniczać. Paweł Gusnar wykonał kawał dobrej roboty.

Płyta młodych muzyków z trio im. Wiłkomirskich, poświęconych dwóch triom fortepianowym Antona Areńskiego – to dzieło, w którym oddają oni hołd zarówno niezwykle uzdolnionemu rodzeństwu, których nazwisko zapisało się złotymi literami w historii polskiej kultury, ale też ważnemu, choć stojącemu w cieniu popularniejszych kompozytorów z jego epoki, rosyjskiemu twórcy. Kazimierz, Michał i Maria Wilkomirscy przyszyli na świat w początkach XX wieku w Moskwie i tam zdobywali muzyczne szlify. Debiutancka płyta tria ich imienia wypełniona jest muzyką, która w czasie ich występów cieszyła się popularnością. Dziś przede wszystkim pierwsze trio można usłyszeć co jakiś czas na koncertach, drugie, napisane przez Areńskiego w okresie, gdy już tracił siły twórcze – już nie jest na tak wysokim poziomie, gdyż zgubne dla artysty okazało się połączenie alkoholu z hazardem. Chociaż ten uczeń Rimskiego-Korsakova i nauczyciel Rachmaninova miał wszelkie możliwości, by osiągnąć więcej, to jednak ludzkie słabości negatywnie odbiły się na jego twórczości. Pierwsze trio – dobrze zagrane, tak jak to zrobiła młodzież z trio im. Wilkomirskich - niczym nie ustępuje triom Czajkowskiego, Rachmaninova i Szostakowicza – jest jednką z perełek rosyjskiej kultury. Jest to pokaz pełni jego mocy twórczych – dzieło wciągające, nie pozwalające na wytchnienie, przepełnione inspirującymi kontrastami.

Mieczysław Burski


Zobacz więcej na temat: muzyka klasyczna recenzja
Czytaj także

Barenboim i Beethoven jak erupcja wulkanu

Ostatnia aktualizacja: 10.01.2017 20:53
35-płytowy boks podsumowujący nagrania muzyki Ludwika van Beethovena dokonane przez Daniela Barenboima, to artystyczny i edukacyjny Olimp. Wśród ostatnio wydanych przez Warner Classics albumów znajdzie się jednak więcej, które moglibyśmy w ten sposób określić.
rozwiń zwiń