Jan Kowalewski przyszedł na świat w Łodzi, w zaborze rosyjskim. Dzięki temu, że uczęszczał do rosyjskiej szkoły, a w I wojnie światowej służył w szeregach armii rosyjskiej, znał doskonale rosyjski język oraz tok myślenia.
Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Od końca 1917 roku był oficerem wywiadu w III i II Korpusie Polskim na Ukrainie, oficerem POW, a od końca 1918 r. szefem wywiadu polskiej 4 Dywizji Strzelców gen. Lucjana Żeligowskiego. W czerwcu 1919 roku został oficerem do zleceń gen. Józefa Hallera, służąc jako szef wywiadu jego armii na Wołyniu i Podolu.
Po wojnie polsko-bolszewickiej został oddelegowany na stanowisko szefa wywiadu sił powstańczych podczas III powstania śląskiego. W 1923 roku Kowalewski został wysłany do Tokio, gdzie uczył kryptografii członków japońskiego wywiadu. W latach 1928-1933 pełnił funkcję polskiego attaché wojskowego w Moskwie. Po tym, jak władze sowieckie uznały go za persona non grata, objął analogiczne stanowisko w polskiej placówce dyplomatycznej w Bukareszcie.
Czytaj również:
***
Na audycję specjalną w czwartek (15.08) o godz. 11.00 zaprosił Marek Stremecki.
ans/wmkor