Nowe kierownictwo partii, kreśląc główne kierunki działania, zaznaczało, iż obok słownych deklaracji poparcia, liczy się przede wszystkim poparcie tej polityki działaniem - czynem produkcyjnym.
"Dziennik Bałtycki" z 7 stycznia 1971 na pierwszej stronie informuje o spotkaniu egzekutywy KW PZPR z aktywem GSR. W materiale "Szczera rozmowa o żywotnych sprawach" Alojzy Karkoszka, I sekretarz KW deklaruje m.in.: "(…) Tutaj, dziś chcemy mówić o kryzysie, który przeżyliśmy niedawno i o wnioskach, jakie trzeba z tych wydarzeń wyciągnąć.
Już dziś można powiedzieć, że dwie były przyczyny tego ciężkiego kryzysu. Pierwsza to naruszenie leninowskich norm życia partyjnego i naruszenie zasad statutu partii. Druga, to błędy w polityce socjalnej i ekonomicznej kraju.
Komitet Centralny nie był należycie informowany o najistotniejszych sprawach partii i kraju. Wystarczy powiedzieć, że o ostatniej operacji cenowej w ogóle nie mówiono na Plenum KC. Nie radzono się w tej sprawie nikogo w partii. Nie wiedziały o niej komitety wojewódzkie. Niechętnie bowiem kontaktowano się z komitetami wojewódzkimi. Są to błędy, które doprowadziły do oderwania się kierownictwa partii od mas pracujących, od klasy robotniczej.
Powstał także niezdrowy układ między kierownictwem partii a rządem, który systematycznie ograniczany był w swoich kompetencjach. Nie wyciągano właściwych wniosków z gospodarczej sytuacji w kraju.
Można powiedzieć, że dobrze się stało, iż po tragicznych dniach niosących zagrożenie podstawowych interesów naszego ludowego państwa w końcu rozwiązano ten trudny kryzys środkami politycznymi.
Mówicie dziś do nas, że możemy na was liczyć, że jesteście za nowym kierownictwem partii. Nie chodzi jednak o wiece popierające kierownictwo, o słowa, ale o dobrą pracę. Już widać pierwsze jej rezultaty. Górnicy zobowiązali się wydobyć w br. 1200 tysięcy ton węgla ponad plan, hutnicy – ćwierć miliona ton koksu. Są to konkretne przejawy poparcia dla nowego kierownictwa. W tych czynach nie powinno zabraknąć i Waszego udziału. (…)"
