Według ustaleń IPN na Wołyniu, Galicji Wschodniej i Małopolsce zamordowano 100 tys. Polaków. Niecałe 3 tys. miało religijny pochówek i grób. Większość zabitych została spalona w swoich domach i wsiach lub zakopywana w zbiorowych, nieoznaczonych grobach.
Zbrodni dokonała Ukraińska Organizacja Nacjonalistyczna- Bandery (OUN-B) i Ukraińska Armia Powstańcza (UPA) w czasie od 9 lutego 1943 do 18 maja 1945 roku. Prof. Grzegorz Motyka w książce "Wołyń 1943" (Wydawnictwo Literackie, 2016) pisze, że do zabijania Polaków "upowcy tworzyli oddział pomocnicze z przymusowo zmobilizowanych chłopów ukraińskich wyposażonych jedynie w broń sieczną i ewentualnie mających za zadanie podpalanie polskich domów". Ukraińscy chłopi do zabijania Polaków używali broń białą oraz sprzęty gospodarcze – siekiery, widły, grabie, kosy.
W akcjach odwetowych organizowanych m.in. przez grupy samoobrony (złożone z mieszkańców) i żołnierzy Armii Krajowej zginęło kilka tysięcy Ukraińców.
