Komitet Obrony Robotników

Opozycjoniści internowani w Białołęce w 1982 roku - od lewej Henryk Wujec, Jan Dymarski, Jacek Kuroń, Jan Rulewski (Ośrodek KARTA), żołnierze LWP na paradzie po zakończeniu wojny (Wikipedia/domena publiczna)

Foto: Wikipedia/domena publiczna

Komitet Obrony Robotników

Pierwsza jawna opozycja w Polsce po 1945 roku. KOR powołany został do życia 23 września 1976 roku, w kilka miesięcy po brutalnym spacyfikowaniu w Ursusie i Radomiu przez rząd protestów robotniczych przeciwko podwyżkom cen żywności. KOR zaczął działać na rzecz represjonowanych robotników. Komitet zapewniał pomoc prawną osądzonym w procesach po wydarzeniach czerwcowych, zapewniał wsparcie rodzinom i prowadził niezależną politykę informacyjną, mającą na celu ujawnienie łamania przez władze komunistyczne praw człowieka. Działalność KOR złamała monopol władzy na prawo do zrzeszania się i dostęp do informacji.

17 stycznia 1945

Do zniszczonej prawie doszczętnie Warszawy wkroczyli żołnierze 1. Armii Wojska Polskiego. Walki o opanowanie miasta trwały zaledwie kilka godzin, ponieważ dowództwo niemieckie, obawiając się okrążenia, wycofało większość swoich wojsk ze stolicy. Określenie "wyzwolenie Warszawy" do dziś wzbudza dyskusje. Oceniając je historyk Andrzej Krzysztof Kunert w wypowiedzi dla PAP stwierdził: "W moim odczuciu 17 stycznia 1945 roku nastąpiło nie wyzwolenie miasta, ale wyzwolenie morza ruin, pozbawionego mieszkańców. Nazwałbym to zajęciem wymarłego miejsca, kilka godzin wcześniej opuszczonego przez oddziały niemieckie. W stolicy nie było nikogo, kto by mógł przywitać wkraczające wojsko kwiatami". 17 stycznia 1945 nie dla wszystkich rozpoczynał się okres wolności. Razem z żołnierzami Ludowego Wojska Polskiego do Warszawy wkroczyły bowiem również oddziały sowieckie, a wśród nich jednostki NKWD.