Serwis specjalny Polskiego Radia poświęcony Wojciechowi Młynarskiemu >>>
- Piosenka kabaretowa to twór łączny - diagnozuje gospodarz pierwszej audycji z archiwalnego cyklu Polskiego Radia "Wojciecha Młynarskiego rozmowy o piosence". - Osobowość wykonawcy, miejsce i jego nastrój doreżyserowują utwór. Wielość spotkań z publicznością sprawić może, że piosenka zaskakująco się przeobrazi.
Spostrzeżenie trafne, zwłaszcza w odniesieniu do twórczości Kabaretu Dudek, którego siła opierała się przecież na wybitnych osobowościach aktorskich. Zresztą największe gwiazdy - Irena Kwiatkowska, Wiesław Gołas i Wiesław Michnikowski - trafiły do Dudka niemal bezpośrednio ze "stajni" Kabaretu Starszych Panów. Warto pamiętać, że Jerzy Wasowski pozostawał muzycznym mentorem nowego zespołu i wraz z Jeremim Przyborą stworzył jego przedostatni, najbardziej wyrafinowany program z klasycznego okresu działalności (1965-75): muzykał (spolszczony "musical") "Gołoledź".
Co zatem różniło "Starszych Panów" i "Dudka"? Zdaniem Wojciecha Młynarskiego, który debiutował jako autor w drugim z kabaretów, przeniesienie ciężaru z surrealnej poetyckości na satyrę społeczną. Natomiast oba zespoły nawiązywało do specyficznej elegancji oraz warsztatowej perfekcji kabaretu przedwojennego.
- We współczesnej twórczości kabaretowej brakuje mi dawnej klasy - stwierdził na początku lat 90. Wojciech Młynarski. - Dla młodych muzyków i aktorów przedwojenna piosenka jest jak nauka dobrych manier...
Zapraszamy do wysłuchania dołączonego nagrania.
