Jeszcze do niedawna o iamamiwhoami mówiło się w kontekście kolejnego cybernetycznego hipstera ukrywającego swoją tożsamość w świecie, w którym ludzie przywykli do dobrowolnego dzielenia się największymi szczegółami swojego istnienia. Dziś, na całe szczęście dla mnie (mam o czym pisać), na temat tych entuzjastów kampanii wiralowych wiemy już trochę więcej.
Muzyczna odsłona iamamiwhoami to wokalistka i autorka tekstów Jonna Lee oraz producent Claes Bjorklund. Tworzone przez nich dźwięki o charakterze elektroniczno-onirycznym, nazwane zgrabnie skandipopem nie robiłyby takiego wrażenia, gdyby nie towarzysząca im efektowna, spójna koncepcja wizualna, za którą odpowiadają reżyser Robin Kempe-Bergman, szef planu Agustin Moreaux, operator John Strandh oraz projektant mody Mathieu Mirano. Tak, wymienienie nazwisk całego składu personalnego było niezbędne, gdyż iamamiwhoami to projekt, w którym muzyka współistnieje z obrazem, czyż taka idea nie pasuje idealnie do Czwórki? :) Ekipa może pochwalić się własnym, charakterystycznym stylem. Niesamowity klimat obrazów, daleki od efekciarskich, plastikowo-dyskotekowych, przesączonych nadmiernym erotyzmem klipów gwiazd pop, stanowi idealne uizupełnienie tych mroźnych brzmień, komponujących się w dzieła skupione o wiele bardziej na klimacie niż oczywistych refrenach i melodiach. Skandynawski klimat, jak się patrzy. Tak czy inaczej, warto śledzić poczynania iamamiwhoami, chociażby dla wartości estetycznych.
