Słysząc ich melodyjne gitary i harmonizowane nakładanie się wokali wielu słuchaczy może doświadczyć zachwiania czasoprzestrzeni. Vintage'owe brzmienie ekipy z Bostonu przypomina dźwięki tworzone ok. pół wieku temu przez zespoły typu The Byrds czy Mamas And The Papas. Dzieciaki z lat osiemdziesiątych wyobrażają sobie lata sześćdziesiąte w XXI wieku. Niezłe pomieszanie.
Dla każdej kapeli w latach 60. nagranie drugiego albumu oznaczało pójście w stronę nieco bardziej psychodeliczną, gdzieś poza komercyjnym, głównym strumieniem. Nie inaczej jest w przypadku wzorującego się jawnie na tamtej epoce projektu z Bostonu. Po raz kolejny, aby opisać muzykę w jak najlepszy sposób, jestem zmuszony do sięgnięcia po angielskie słownictwo, a słowem, które najlepiej opisuje dźwięki tworzone przez Quilt jest przymiotnik "trippy". Co składa się na ten lekko psychodeliczny klimat? Najważniejszym składnikiem retro-brzmienia tej ekipy jest ta urzekająca harmoniczność, wyjątkowe współbrzmienie gitar i wokalu. Ciągle jednak musimy mieć tą świadomość, że, jeżeli już, to jaramy się czymś kompletnie nie-nowym w muzyce, że wszystko to już gdzieś było a jakimś dzieciakom ubzdurało się, że będą hipsterami i będą robić to, co (wydaje im się, że) nie jest modne. Teraz przeczytajcie jeszcze raz ostatnie zdanie i zastosujcie do całego muzycznego krajobrazu naszych czasów :)
