Urodziła się 12 stycznia 1952 roku w Gdańsku. W 1973 roku skończyła Pomaturalne Medyczne Studium Zawodowe.
W 1974 roku została zatrudniona w przychodni zdrowia przy Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W 1978 roku dołączyła do Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, a w latach 1979-1980 pracowała także w redakcji niezależnego pisma WZZ "Robotnik Wybrzeża". Zajmowała się kolportowaniem ulotek i niezależnej prasy. Pod koniec 1978 roku w związku z działalnością w WZZ przeniesiona została do przychodni przy Zakładach Okrętowych Urządzeń Elektrycznych i Automatyki Elmor. Sąd przywrócił ją do pracy w przychodni Stoczni Gdańskiej w maju 1979 roku.
14 sierpnia 1980 roku, za pośrednictwem Jacka Kuronia, przekazała do Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa postulaty strajkujących stoczniowców i apel o pomoc żywnościową.
16 sierpnia 1980 roku po podpisaniu przez Lecha Wałęsę porozumienia z dyrekcją Stoczni i ogłoszeniu zakończenia strajku, zatrzymywała przy bramie nr 3 (z Anną Walentynowicz i Marylą Płońską) wychodzących ze stoczni robotników i namawiała, żeby nie przerywali strajku solidarnościowego z innymi zakładami Trójmiasta. Tego dnia część załogi Stoczni Gdańskiej pozostała na terenie stoczni i dalej strajkowała.
W nocy z 16 na 17 sierpnia 1980 roku uczestniczyła w redagowaniu 21 postulatów, była autorką postulatu 16. dotyczącego służby zdrowia. 31 sierpnia sygnowała porozumienia gdańskie.
W listopadzie 1980 roku przewodniczyła Komitetowi Strajkowemu Służby Zdrowia w Gdańsku. Została też przewodniczącą Krajowej Sekcji Służby Zdrowia "Solidarność". W lipcu 1981 roku była delegatem na przewodniczącą Regionu Gdańskiego. W listopadzie 1981 roku w proteście przeciw metodom kierowania związkiem przez Lecha Wałęsę odeszła z Zarządu Regionu "S".
W latach 1978-1982 rozpracowywana była przez Służbę Bezpieczeństwa. Jej sprawa miała kryptonim "Pielęgniarka".
13 grudnia 1981 została internowana i przewieziona do Ośrodka Odosobnienia w Strzebielinku, następnie w Gdańsku, Bydgoszczy-Fordonie i Gołdapi. Przetrzymywana była do roku 1982.
Z Haliną Szumiało i Romaną Zawitkowską organizowała mieszkania dla ukrywających się działaczy podziemia. W 1986 roku współtworzyła Fundację Społeczną "Solidarności". Od grudnia 1986 roku była w składzie Komisji Interwencji i Praworządności "S", kierowanej przez Zofię i Zbigniewa Romaszewskich. W maju 1988 roku pomagała zorganizować strajk w Stoczni Gdańskiej, w którym potem uczestniczyła.
W 1989 roku odmówiła udziału w obradach Okrągłego Stołu, ponieważ uważała, że skład delegacji służby zdrowia nie był reprezentatywny dla strony związkowej.
W 2006 roku prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski "za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce". Otrzymała też tytuł honorowego obywatela Gdańska.
Prywatnie od grudnia 1984 roku była żoną Bogdana Borusewicza. Zmarła w Gdańsku 17 października 2002 roku.
Biogram w oparciu o publikację w "Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89", t. 2, pod redakcją Jana Skórzyńskiego. Ośrodek KARTA, Warszawa 2000
