Wolne Związki Zawodowe

Bogdan Borusewicz

Ostatnia aktualizacja: 21.01.2018 07:45
Borusewicz
Bogdan Borusewicz
Bogdan BorusewiczFoto: PAP/Radek Pietruszka

Urodził się w 1949 roku. Ukończył historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Działalność opozycyjną rozpoczął jako uczeń liceum, pisząc ulotki w obronie relegowanych w następstwie Marca’68 studentów, za co został aresztowany. W 1970 roku rozpoczął studia na KUL. Był członkiem klubu "Więzi" i zajmował się powielaniem paryskiej "Kultury".

W 1975 roku powrócił do Gdańska. Organizował grupę samokształceniową dla młodzieży i studentów. Po wydarzeniach Czerwca’76 włączył się do akcji pomocy represjonowanym robotnikom. Dotarł do kilkudziesięciu zwolnionych ze Stoczni Gdańskiej robotników i dostarczał pieniądze zebrane na Wybrzeżu robotnikom z Radomia. Tam dowiedział się o inicjatywie powołania Komitetu Obrony Robotników.

W listopadzie 1976 roku został członkiem KOR. W 1977 roku wszedł w skład redakcji "Robotnika", kolportował egzemplarze czasopisma po Trójmieście. Był współorganizatorem obchodów rocznic Grudnia’70. Uczestniczył w akcji obrony Kazimierza Świtonia.

Pomimo początkowego sceptycyzmu, przystąpił do Wolnych Związków Zawodowych. Razem z Andrzejem Bulcem i małżeństwem Gwiazdów założył "Robotnika Wybrzeża".

Był współorganizatorem strajku w Stoczni Gdańskiej, który rozpoczął się 14 sierpnia 1980. Brał udział w formułowaniu 21 postulatów. 2 października 1980 znalazł się w Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ "Solidarność" Gdańsk.

13 grudnia 1981 udało mu się uniknąć internowania. Organizował solidarnościową konspirację. Podpisywał swoim nazwiskiem "Biuletyn Informacyjny".

W czerwcu 1984 roku został reprezentantem regionu gdańskiego w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej – krajowym kierownictwie podziemnej "Solidarności". Dwa lata później aresztowany przez SB po zdekonspirowaniu podziemnej drukarni, gdzie przygotowywano kolejny numer biuletynu "Solidarności". Wyszedł z więzienia po 9 miesiącach.

29 listopada 1986 został członkiem jawnej Tymczasowej Rady NSZZ "Solidarność". Był doradcą komitetów strajkowych podczas strajków w maju i sierpniu 1988 roku. Potem został szefem Tymczasowego Zarządu Regionu Gdańskiego NSZZ "Solidarność". 

Odmówił wzięcia udziału w obradach Okrągłego Stołu. Uważał, że romowy podjęto zbyt pochopnie. Liczył na kolejny strajk, który polepszy pozycję negocjacyjną strony solidarnościowej.

W III RP poseł trzech pierwszych kadencji. W 2005 roku został marszałkiem Senatu. Ponownie wybrany na tę godność, sprawował ją do 2015 roku. Od listopada 2015 jest wicemarszałkiem Senatu.


Biogram w oparciu o publikację "Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956 -89", t. 2, pod redakcją Jana Skórzyńskiego. Ośrodek KARTA, Warszawa 2000