Нядаўна на ліванскім інфармацыйным партале, звязаным з «Хезбалой», з'явіўся дзіўны артыкул, у якім выказвалася меркаванне, што палітычная трансфармацыя ў Цэнтральнай Еўропе, якая адбылася 35 гадоў таму, была аперацыяй ЦРУ, і што супольнасці гэтых краін у цяперашні час падвяргаюцца прыгнёту.
Мэта гэтага артыкула была зразумелай: прынізіць ліванскі народ дэмакратыяй і пераканаць яго, што свабода — гэта падман, а прадэмакратычная дзейнасць — толькі прыкрыццё імперыялізму.
Тры тыдні на Блізкім Усходзе
Я ўжо тры тыдні на Блізкім Усходзе, спачатку ў Бейруце, потым у Багдадзе, а цяпер у Эрбілі, сталіцы Курдыстана ў Іраку. Мэта маёй паездкі — супрацьстаяць расійскай дэзінфармацыі ў рэгіёне. Яна велізарная! У першую чаргу яна тычыцца вайны ва Украіне, палестынскага пытання, праблем, звязаных з масавай міграцыяй, а таксама пагрозы імперыялізму і здзеку з дэмакратыі. Расія, як і Савецкі Саюз калісьці, прадстаўляе сябе на так званым глабальным Поўдні як антыімперская і антыкаланіяльная сіла, хоць на самой справе яна была і ёсць каланіяльнай імперыяй.
Так званы «калектыўны Захад»
На Блізкім Усходзе імперыялізм і каланіялізм асацыююцца з Захадам, у першую чаргу з Англіяй, Францыяй і ЗША. Але некалькі гадоў таму Расія ўвяла новую канцэпцыю, так званы «калектыўны Захад», каб распаўсюдзіць розныя рэальныя і ўяўныя грахі асобных дзяржаў на ўсе дэмакратычныя краіны. Такім чынам, Польшча становіцца суадказнай за каланіялізм і сітуацыю ў сектары Газа, хоць яна не мела да іх ніякага дачынення.
Нас гэта не датычыць?
Некаторыя, паціскаючы плячыма, папросту ігнаруюць гэтыя словы: «Няхай думаюць, што хочуць, нас гэта не датычыць». Але гэта памылка. Сусветны парадак усё больш характарызуецца ўзаемазалежнасцю, і Польшча, як дваццатая па велічыні эканоміка свету, будзе ўсё больш адчуваць гэтую ўзаемасувязь. Акрамя таго, калі б гэта сапраўды нічога не значыла, Расія не рабіла б дзеянняў, якія шкодзяць іміджу Польшчы ў краінах Блізкага Усходу, такіх як Ліван, Егіпет ці Ірак.
Адпаведныя рашэнні па супрацьдзеянні гэтаму прымаюць Міністэрства замежных спраў, фонды Info Ops Polska і фонд Казіміра Пуласкага.
«Антыімперскі» наратыў Расіі
Расія была і застаецца каланіяльнай імперыяй, а яе «антыімперскі» наратыў — гэта тыповы метад маніпуляцыі, так званая спроба падмены паняццяў. Падзелы Польшчы былі па сутнасці актам каланіялізму, таму Польшча можа падзяліцца сваім досведам у гэтым плане з пазіцыі ахвяры дзеянняў сваіх суседзяў, а не саўдзельніка гістарычных крыўд, нанесеных іншым грамадствам, якія падвергліся каланіялізму.
Аднак самае галоўнае — гэта пераадолець мінулае, калі гэта служыць будаўніцтву лепшай будучыні.
Польшча зрабіла гэта ў сваіх адносінах з Германіяй, але гэта было магчыма толькі таму, што Германія — дэмакратычная дзяржава і адкінула свае імперскія тэндэнцыі. Таму, нягледзячы на велізарныя крыўды мінулага, сёння краіны могуць быць сябрамі і саюзнікамі.
Сутнасць праблемы
Калі б Расія зрабіла тое ж самае, палякі таксама маглі б забыць пра каланіяльныя крыўды, якія ім нанесла Масква, і пабудаваць добрыя адносіны. Праблема ў тым, што Расія адмаўляецца ад сваёй імперскай палітыкі, каб стаць нармальнай дэмакратычнай дзяржавай для супрацоўніцтва. Замест гэтага яна вядзе каланіяльную вайну супраць Украіны. І ў гэтым заключаецца сутнасць праблемы, а не выдуманая Расіяй польская «русафобія». Ліванскія студэнты, з якімі я размаўляў на гэтую тэму, з глыбокім разуменнем успрынялі гэты аргумент і папрасілі больш лекцый такога кшталту.
Крэмль лічыць дэмакратыю чумой
Польскі досвед умацоўвае давер да выкрыцця крывадушнасці расійскіх маніпуляцый, накіраваных супраць Захаду. Крэмль хоча дыскрэдытаваць дэмакратыю ў вачах блізкаўсходніх грамадстваў, бо лічыць яе чумой і не хоча яе распаўсюджвання. Таму ён спрабуе звязаць яе з каланіялізмам і імперыялізмам, што з'яўляецца змрочным жартам падчас вайны Расіі супраць Украіны. Гэтага нельга дапусціць.
Аўтар: Вітольд Рэпетовіч, эксперт па Блізкім Усходзе, тэрарызме і геапалітыцы